De Duistere Kant... - 1 - Sex Verhalen

De Duistere Kant... - 1

Later zou Lydia zich vooral herinneren hoe de tram haar heen en weer schokte, rammelend over de rails. Ze zou er bij lachen, een beetje ondeugend zelfs, maar meer niet. Tenminste: wanneer ze het verhaal opnieuw vertelde om haar man te plezieren. De ommekeer in hun relatie, dat was het geweest. Hun redding. Over hoe Lydia eindelijk toch werk gevonden had na die lange donkere periode in hun relatie.Haar man hoorde het haar zo graag vertellen. Die ene avond toen ze het donker hoofdstuk uit hun relatie afgesloten hadden. Hoe zij, zijn vrouwtje, het had afgesloten. Hoe ze werk vond, een hernieuwde start, hoe ze de energie vond om uit het donker herboren te worden. Heel meegaand, gedwee bijna, keek zij hem liefdevol aan wanneer hij het woord ‘donker’ uitsprak. Het was een pijnlijk woord in hun relatie, daarom dat hij het uitsprak in haar plaats. Hij kon het dragen. Hij wist dat zij het er moeilijk mee had, met dat donker hoofdstuk in hun verhaal. Het was alsof hij had besloten het te dragen in haar plaats, de ganse herinnering aan hun slechtste periode ooit.Hij was haar man, hij kon dit aan.Haar man wist eigenlijk niet wat donker was, besefte Lydia elke keer toen hij het woord uitsprak, hij had er geen benul van. Als een ondeugende jongen grapte hij soms over de wilde nacht na haar sollicitatie. Meestal zei hij iets over haar kleren, en soms iets over haar passie die nacht. Geen details, nooit expliciet, gewoon een grapje. En dan natuurlijk die stoere jongenslach, mannen onder ...

... elkaar ook al was er soms niemand anders bij. De mannen uit haar gedachten had haar eigen man er niet bij gewild, had hij al van hun bestaan afgeweten.Het was inderdaad een wilde nacht geweest, maar het stuk bij haar man was er het minst wilde deel van. Het was het lichte stuk, het heldere, de rust die ze zichzelf gunde na haar tocht door de duisternis. Een duisternis waarvan haar man niet kon vermoeden hoe donker die echt was. Net daarom dat ze van hem hield: hij was zo licht.De metro schokte dus die bewuste avond, bruusk af en toe, maar met die onderliggende cadans die nooit ophield. Haar onderlichaam schokte mee, ritmisch, aanhoudend, met af en toe de onverwachte stoten. Lydia hield haar benen krampachtig tegen elkaar, de rok die ze aanhad bleek toch te kort om te zitten. Vooral de split was net iets te hoog. In de spiegel thuis viel het nog mee, maar nu besefte ze dat ze niet voor een publieke metro gekleed was. Ze vroeg zich af of iemand het kant van haar kousen kon zien, of de rode elastieken van haar jarreteltopje? Ook voelde ze haar borsten bewegen onder haar blouse, veel te vrij naar haar zin. Ze had lingerie gekozen die heel diep ingesneden was, en daar had ze nu spijt van. Een strak keurslijf was beter geweest. Maar ze wou zo graag haar diepe decolleté aanbieden aan haar man, haar zachte borsten, het zoete dal ertussen. Later op de avond natuurlijk, als het gesprek goed was verlopen, als ze weer thuis was. Maar het was net zo dat ze wou thuis komen: verleidelijk, ...