Sandra En Haar Moeder - 15 - Sex Verhalen

Sandra En Haar Moeder - 15

... mooi en zo aantrekkelijk. Ze kan gemakkelijk een model zijn of zoiets. En dan haar ogen. Het lijkt wel alsof ze alles beheerst met haar ogen. Ja, dat is het: ze heerst, ze heeft de controle!“Au!” De schroevedraaier schoot los en verooroorzaakte een wondje in zijn vinger. Onmiddellijk kwamen de vrouwen aangelopen. “Gaat het?” klonk de bezorgde stem van Sandra.“Geen probleem. ‘t Is goed. De schroeven zijn allemaal verroest. Wat een zooitje.” Van Sandra keek hij naar Helen en stak zijn vinger met het miniscule wondje in zijn mond. Helen stond bij de deur. Ze keek hem aan met een glimlach om haar volle lippen. Ze zei niets.“Laat toch hangen,” zei Sandra, “wat moet je nou met een tl-balk?”Het werken ging snel en georganiseerd. Na een uurtje stopten ze voor een kop koffie. Op Hans zijn vragen antwoordde Helen snel, ja ,bijna zakelijk. Ze was gescheiden en had geen kinderen. Ze had een eigen bedrijfje. Op de vraag van Hans wat ze dan deed, antwoordde ze dat ze mensen hielp die problemen hadden, bijvoorbeeld in hun relatie of problemen hadden met zichzelf. Het was een antwoord waar Hans niet veel mee kon. “Ben je dan een psychologe of zo?”“Nee, dat ben ik niet. Je zou me een soort therapeute kunnen noemen als je wil.” Daarop lachte ze en keek Sandra veelbetekenend aan. Het was de eerste keer dat Hans haar zag lachen. Ze stak een sigaret op en vroeg of Hans bezwaar had als ze rookte. Helen was inderdaad een vrouw met persoonlijkheid, een vrouw met karakter. Iedereen zou eerst vragen ...

... of hij/zij mocht roken, maar Helen doet het precies andersom. Toen schoot een woord in Hans zijn hoofd. Een woord waarmee hij misschien wel het beste Helen kon typeren. Dominant! Helen is een dominante vrouw! Interessant, heel interessant!Na de koffie ging Hans eerst een ladinkje wegbrengen. De vrouwen bleven in de flat. Toen hij later de auto leeggemaakt had bij Annabel (“zet voorlopig alles maar in de garage, behalve je kleren en de waardevolle spullen”) vroeg hij haar: “Schat, ken jij Helen?”“Helen? Sandra’s vriendin, ja, die ken ik. Hoezo?”“Zij helpt ook mee. Ze lijkt me erg aardig, maar ze heeft wel een sterke persoonlijkheid.”“Ze is ook heel aardig, Hans, ik ken haar goed. Ze is gescheiden, heeft ze dat gezegd?”Hans knikte.“D’r man kon niet tegen haar op. Ze is aardig, maar je moet wel weten hoe je met haar om moet gaan.”“Daar geloof ik. Goed schat, ik ga weer terug. Zie je straks.”Een kus, nou vooruit nog een kus en weg was hij. Annabel keek de auto na en dacht: “Ja, Hans, die vrouw pak je echt niet zonder handschoenen aan.”Na de lunch werd er nog een uurtje doorgewerkt, maar zo rond 2 uur was het gedaan. Sandra had inmiddels van Wil gehoord dat het vervoer tussen 4 uur en half 5 bij de flat zou komen. Dus moesten ze nog een poosje wachten.Hans plofte op de bank en Sandra ging naast hem liggen. Ze legde haar hoofd op zijn schoot. Daar schrok Hans eigenlijk wel van. Sandra merkte het en zei: “Helen is al tijden mijn beste vriendin. Ze weet van jou en mij en ze heeft er ...