Sandra En Haar Moeder - 15 - Sex Verhalen

Sandra En Haar Moeder - 15

... en bij me komt wonen. Dat maakt me vreselijk blij. Nou hebben we tijd om samen van alles te gaan doen.”Weer bedekte ze zijn gezicht met kusjes. “Ik ga nu eerst Sandra bellen. Ze moet van deze beslissing weten.”En dat gebeurde. Terwijl Annabel haar dochter belde, leegde Hans zijn beker, stond op en liep naar zijn ‘eigen’ kamer. Hij ging op het bed zitten, het bed waarin hij nooit geslapen had. Toen stond hij op en opende zijn kast die voor meer dan driekwart leeg was. Hij keek in de la, waar maar een paar slipjes lagen. Ineens voelde hij de armen van Annabel om zijn middel. In haar armen draaide hij zich om. Ze keek naar hem op en zei: “Kus me.” Dat hoefde ze niet te herhalen. Hij boog zich naar haar toe en kuste haar. “Ik hou van je,” zei ze.“En ik hou van jou. Wat zei Sandra?”“Sandra is erg blij voor mij. Ze wil je helpen je spullen hierheen te krijgen en voor de grote dingen regelt ze via Wil een auto. Ze vroeg al wanneer je oveging.”“Wat dacht je van morgen, schat?”En zo werd het geregeld. Morgen, maandag dus, zou Sandra Hans helpen in de flat. Annabel bleef thuis om de boel daar te regelen. Hans zou af en toe met zijn auto heen en weer rijden om de kleine spulletjes over te brengen. Aan het eind van de middag komt er dan een wagen van Wils bedrijf voor de grote spullen.Maandagmorgen reed Hans al vroeg naar zijn flat. Sandra zou om een uur of 9 komen. Voor haar komst had hij mooi even tijd de computer te demonteren. Rond 9 uur werd er gebeld. Sandra! Maar ze kwam niet ...

... alleen! Na een warme begroeting stelde zij haar vriendin voor. “Hans, dit is Helen. Zij komt ook helpen.” Hans was beduusd door de verschijning van Helen. Helen was een prachtige vrouw van rond de 30. Ze had een heel mooi gezicht en lang zwart haar. Maar wat Hans het meest intrigerend vond waren haar ogen. Toen ze hem begroette met een handdruk keek ze hem indringend aan zonder maar een moment haar ogen neer te slaan. “Dag Hans,” zei ze met een krachtige, stem, “ik ben Sandra’s vriendin. We hebben elkaar nog niet ontmoet, toch weet ik al het een en ander over jou.”“Hopelijk positief,” antwoordde Hans met een lach.De lach werd niet beantwoord. Helen’s ogen bleven doordringend op hem gericht.“Willen jullie eerst wat drinken? Koffie misschien? Of gelijk aan de slag?”Helen antwoordde; “We gaan eerst aan de slag. Drinken kunnen we later. Zeg maar wat we doen moeten.”Helen ontpopte zich als een vrouw met een sterke persoonlijkheid. Ze wist van aanpakken en nam ook geregeld de leiding. In een mum van tijd waren zijn kasten leeg en het was Helen die bepaalde wat in welke doos moest. Hans ging zijn eigen gang. Na de computer ging hij de lampen van het plafond halen. Keek hij naar de beide vrouwen, dan was er altijd wel een die terugkeek. Soms zijn lieve Sandra, maar vaak ook Helen met haar indringende ogen. Het was alsof ze dwars door hem heen keek. Wie is toch deze prachtige vrouw? bedacht Hans zich terwijl hij de tl-balk van het plafond in de keuken probeerde te verwijderen. Ze is zo ...