Sandra En Haar Moeder - 15 - Sex Verhalen

Sandra En Haar Moeder - 15

Klik hier voor het vorige deel uit deze serie:Sandra En Haar Moeder - 14Dit weekend moest er een beslissing genomen worden. Of Hans volhardde in het zoeken naar werk of hij schreef zich uit als werkzoekende. Na zijn gesprek met Wil was Hans er eigenlijk al uit. Hij moest het alleen nog voor zichzelf toegeven. Zondagmiddag echter pakte hij de telefoon en belde Wil.“Wil, ik volg je advies op. Ik ga me uit laten schrijven als werkzoekende. Ik kies voor Annabel.”Na het gesprekje met Wil ging Hans met Annabel aan de keukentafel zitten. Dat deden ze eigenlijk steeds meer. Annabel vond dat fijn. Het herinnerde haar aan vroeger toen ze nog thuis woonde. De familie zat altijd in de keuken. Moeder noemde de huiskamer altijd de ‘mooie’ kamer. Die gebruikte je alleen als er visite kwam.“Lieve Annabel. Ik wil je iets zeggen en je iets vragen.”Annabel keek Hans aan. Ze zag zijn serieuze blik. “Wat is het, schat?”“Annabel, ik heb vrijdagavond voor we naar het concert gingen een goed gesprek met Wil gehad. En ik ben van plan om niet meer te gaan werken. Ik wil me uit laten schrijven als werkzoekende.” Hans wachtte even maar zag de ogen van Annabel opfleuren. “En dan nog iets, ik wil de flat opzeggen en voorgoed hier komen wonen, als jij dat ten minste wil.”De reaktie van Annabel was overweldigend. Ze stond op van haar stoel en liep naar Hans toe. Ze plofte op zijn schoot en bedekte zijn gezicht met kusjes. “Hans, mijn Hans, wat fijn. Je maakt me nog gelukkiger dan dat ik al ben. Oh jongen, ...

... voorgoed samen, wat heerlijk.” Ze knelde hem tegen zich aan. Haar reaktie ontroerde Hans. Hij wist dat ze van hem hield, maar zo veel, zo sterk? Hij raakte geëmotioneerd. Tranen brandden. Een moment bleven ze zwijgend omarmd zitten. Toen haalde Annabel diep adem en zei: “Maar je wil me ook iets vragen.”“Ja,” zei Hans. Wat nu kwam vond hij het lastigste, “zullen we eerst nog koffie nemen.”Annabel keek onderzoekend in zijn ogen en besefte dat wat hij ook wilde vragen niet makkelijk voor hem was. Ze stond op en liep met zijn beker naar de keuken. Even later had Hans zijn koffie en ging Annabel weer op een stoel zitten. Dit keer een stoel die vlak bij hem stond. Zachtjes vroeg ze: “Wat wil je vragen, schat?” Eerst roerde Hans in zijn koffie. Toen haalde hij diep adem, keek naar Annabel en zei: “Als ik mij uitschrijf als werkzoekende stopt ook mijn uitkering. En, ja, eh… hoe moet het dan?”De blik waarmee Annabel hem aankeek was zo liefdevol. Ze zei zachtjes: “Weet je nog dat ik zei dat ik genoeg heb voor ons samen?” Hans knikte.“Wat ik zei, meende ik. Ik hoop al een tijdje dat je dit zou gaan zeggen en natuurlijk begrijp ik ook dat je dan geen inkomen heb. Ik wil niet dat mijn Hans zonder geld rondloop, daarom stel ik voor dat ik elke maand, net als een soort salaris, geld op je rekening zet. Is dat goed?”Hans knikte.“Goed schat, dan is het onderwerp geld gesloten. Ik wil gewoon niet dat je je daarover zorgen maakt. Dat hoeft niet. Veel belangrijker is dat jij gekozen hebt voor mij ...