Maureen - Sex Verhalen

Maureen

... traan opwellen. “Zo erg?” Vroeg hij bezorgd. Ik vertelde hem met neergeslagen blik over Marcel. Over negeren, over onbehouwen gedrag. Het ontbreken van aandacht, romantiek. Hij legde even een hand op mijn bovenarm. “En hij slaat” voegde ik eraan toe. Opa’s knie knalde tegen de keukentafel toen hij verontwaardigd opveerde. “Lieverd – een man die slaat? Dat is…” (hij zakte weer door zijn knieën) “een man die niet doorheeft dat hij goud in handen heeft” hij leunde achterover in zijn stoel. “Schat je verdient zo veel meer dan dat.” Ik knikte en veegde een traan weg. “Dank u wel dat u naar me luistert, Opa.” Hij beet op zijn lippen. “Schat je kunt bij mij altijd terecht. Altijd.” Hij keek bezorgd naar me, maar ik had me snel herpakt. Dit is niet iets om de klant mee te vermoeien, Maureentje. “Ik moest maar even verder” begon ik en wilde me oprichten. Hij legde zijn hand op de mijne. “Wacht heel even Maureen, ik wilde je nog even spreken.”Hij keek even naar het tafelkleed. “Over vorige week.” Hij lachte een scheef lachje. Ik schudde mijn hoofd. “U hoeft niets te zeggen Opa, ik had het niet moeten doen – ik dacht…”. “Luister even naar me schat,” onderbrak hij me beslist. Hij vouwde zijn hand weer even om de mijne. “Sorry als ik wat eh… afstandelijk deed toen je kwam. Dat was absoluut niet mijn bedoeling. Ik vind het heerlijk als je er bent.” Hij keek even onderzoekend in mijn ogen. “Okay?” Ik knikte en zweeg omdat ik voelde dat hij zocht naar zijn volgende woorden. “Toen je me je ...

... ehm” (“Kontje” vulde ik aan en knipoogde). “Ja. Ik vroeg me af of…” hij streek met zijn platte hand over het tafelkleed en volgde zijn vingers over de stof. “of het vaker zou kunnen gebeuren.” Hij bloosde en keek ruim een halve minuut naar zijn handen, die nu stil lagen. Eindelijk durfde hij me weer aan te kijken. Al die tijd had ik met een lach om mijn ogen naar hem zitten kijken. Zo aandoenlijk, de schat. Zo eenzaam, zo gevoelig. Maar een man met behoeften. Zijn aandacht vleide me. “Of we – of we daarover iets kunnen afspreken,” voegde hij eraan toe, en hoestte hard in zijn hand. Ik keek in zijn ogen, van links naar rechts, terwijl ik even nadacht over zijn vraag. Mijn twijfel over vorige week was in geval weg. In mijn werkveld, beheerst door normuren en registraties hadden ze het altijd over ‘de menselijke maat’. Er WAS geen menselijke maat in deze miljoenen business, het was maar een gevleugeld begrip, een zwakke poging om te verhullen dat het uiteindelijk om euro’s ging. DIT hier was de menselijke maat, echte persoonlijke aandacht. Ik glimlacht naar hem. “Okay Opa.” Ik liet een stilte vallen. “U weet dat ik de boven-boel binnen een uur of anderhalf klaar heb. Daarna drinken we onze thee, wat ik altijd gezellig vind. Ik snap dat u eenzaam bent en behoeften heeft. Daarom gunde ik u ook een blik op mijn ‘kontje’. Oh ja, en ik vond uw Playboys boven.” Ik keek hem even vermanend aan, met één wenkbrauw opgetrokken. “Oh jee ja. Die” Hij trok zijn mond omlaag in een gebaar van ...