Eerste Schreden (2) - Sex Verhalen

Eerste Schreden (2)

... gebouwen gesloopt en kwamen er nieuwe winkels met woningen erboven voor in de plaats. Een jonge gemeente die uiteindelijk een middelgrote groene stad zou worden. Die dag, ik denk dat het een vrijdag moet zijn geweest, getuige de tijdstippen en dingen die we deden op zo'n dag, blijft als een van mijn belangrijkste herinneringen naar boven drijven als men mij vraagt wat liefde betekent, en hoe ik over de liefde nadenk. Mijn eerste gedachte gaat dan naar dit moment in die tijd. Na een lange schoolweek (tentamens ?) besloot ik met twee klasgenoten het dorp in te gaan om nog wat schrijfmateriaal te halen voor het huiswerk dat ons te wachten stond. De fietstocht naar huis eerst, en daarna weer naar het centrum had ons een beetje in slaap gesoest, en we waren blij even te kunnen lopen. Naast de speelgoedzaak en de bloemist liepen we richting de markt om te kijken naar het busverkeer dat naar de grote steden ging. We zaten op een stuk hout, dat een soort bankje moest voorstellen, maar gewoon een omgevallen boom was op een stukje bouwterrein. We grapten over sommige kleurijke personen die op en rond de markt liepen zoals de dorpsgek of de lokale slager. Het was op dat moment dat ik haar als eerste de straat in zag komen. Judith heette ze en ze zat bij mijn broertje in de klas. Ik had haar wel eens gezien bij de dansschool van mijn jongste zus, waar ze in de gevorderde balletgroep zat. Ze was een prachtige danseres en de enige reden waarom ik telkens mijn zusje in weer en wind ging ...

... ophalen was het feit dat ik af en toe de kleedkamer in kon kijken waar al die meiden zich omkleden na de les. Ik begrijp nu jaren later dat je als opgroeiende puber de aanblik van zulke perfect afgetrainde jonge vrouwen je hele attitude richting alle vrouwen verwoest. De sierlijkheid, de kracht en souplesse van de ballerina zijn onovertroffen, als je het over een zelfbewuste, ontwikkelde en sterke vrouw hebt. Niet die megamassa van de huidige decadente jonge vrouwen, die alles is komen aanwaaien, en uitsluitend oog hebben voor So You Think you can..., ja wat kun je eigenlijk ? Judith had een figuur dat alle andere vrouwen in de schaduw zette, ze was volslank en meestal droeg ze vrouwelijke kleding. Dus geen jeans en slobbertrui, maar modieuze rokken of jurken en bijna altijd hakjes aan. Nog steeds denk ik wel eens dromerig terug aan de donkere winteravonden toen ik buiten stond te wachten en een voor een die perfecte lichamen telkens in een glimp mocht aanschouwen. Maar dat terzijde, Judith was vooral mooi door haar prachtige haren. Haar blonde lokken die golvend langs haar hingen hadden net gouden draden kunnen zijn. Ze deden haar hele gezicht perfect omlijsten, en de aandacht naar haar donkere ogen trekken, waardoor je het gevoel had in een diep gat te vallen. Het was een beetje een magische blik dacht ik altijd. Ik betrap me erop dat het moment dat ik haar zag, de zon schuin van achteren haar bescheen, waardoor het echt een goudkleurige engel was die toen de hoek om kwam ...