De Tandartsassistente - 3 - Sex Verhalen

De Tandartsassistente - 3

... bank.“Weet je dat je lang niet zo’n grijze muis bent als je dacht.”“Hoezo dan?”“Nou, toen we zaten te eten en jij wat los begon te komen, zag ik wat er onder die façade van je zat. Een warme maar ongelukkige vrouw.”“Ga weg. Dat meen je niet.”“Zeker wel. En dat wil ik je laten zien.”“Hoezo dan?”“Luister. Ik heb je eens goed bekeken. Dat strenge knotje, nergens voor nodig. Doe je haren eens los?”Onzeker keek ze me aan, bewoog toen haar handen naar haar hoofd en maakte het knotje los. Haar haren vielen nu los tot op haar schouders en meteen veranderde haar hele gezicht. Waar het eerst streng en smal had geleken, zag het er nu een stuk voller, minder streng en ook wat vrolijker uit.“Zie je. Dat is al ’n stuk beter.”“Dat zeg je zo maar.”“Nee, echt niet. Kom maar eens mee als je me niet gelooft,” en ik ging haar voor naar mijn slaapkamer. Onwennig, en toch ook wel onzeker kwam ze me na en keek even verschrikt rond. Met zachte dwang stuurde ik haar naar de grote passpiegel op mijn kleerkast.“Zie je wel. Je bent zo helemaal iemand anders.”Met haar hoofd schuddend bekeek ze zichzelf. “Nee hoor, nog steeds dezelfde trut van straks hoor.”Ik keek haar echt verwonderd aan. “Dat meen je niet. Kijk dan toch. Een wereld van verschil. Doe eens niet zo negatief. Mag ik?” en voordat ze kon antwoorden deed ik haar haar goed. Even kromp ze ineen.“Ik doe niks hoor.”“Nee, nog een schrikreactie van vroeger,” en meteen begreep ik weer hoe diep alles zat, bij haar.“Kijk nou eens. Als je je haar zo ...

... doet, ’n beetje lacht, hier en daar wat make-up, dan krijg je ’n wereld van verschil. Geloof me maar.”Nog onwennig keek ze in de spiegel, maar ze kon nog niet door haar eigen masker kijken. Voorzichtig pakte ik haar kin, draaide haar hoofd richting mij en zei, “kijk, hier wat mascara, daar wat rouge en een mooie, niet al te felle lippenstift daar, een wereld van verschil volgens mij.”Ze draaide haar hoofd weer richting de spiegel, keek nog even fel naar zichzelf en toen zag ik een flauwe glimlach doorbreken. “Misschien heb je gelijk. Maar ik heb dat spul niet.”“Ja, jammer, ik ook niet,” lachte ik en begreep dat de eerste breuken in het masker zichtbaar werden.“En dan een ander uniform om te beginnen. Dit zit zo ruim, het lijkt wel een poncho.” Ik opende de kast en gaf haar een van mijn T-shirts. “Probeer eens, ik draai me wel even om.” Even later hoorde ik het ruisen van kleren en toen, “kijk maar.”Mijn mond viel open van verbazing. Wat een mooi lijf was daar tevoorschijn gekomen. Mooie borsten, een slanke taille, en dat had ze al die tijd verstopt.“Prachtig,” zei ik dan ook meteen en onzeker keek Irene me aan.“Hoezo prachtig. Ik zie er niet uit. Dat zei mijn ex toch altijd.”“Dan was die ex echt een lul hoor. Of hij had stront in zijn ogen. Wat ik zie is prachtig. En dan zie ik nog altijd niet alles.”“Zou je dan alles willen zien?”Nu was ik het die even verward keek. Hoorde ik dat goed?“Alleen als jij het me wilt laten zien hoor. Voel je tot niets verplicht.”Verlegen kijkend, ...