De Tandartsassistente - 3 - Sex Verhalen

De Tandartsassistente - 3

... en kwaad keek ze me in de ogen. Gelukkig konden die niet doden. Toen ineens veranderde haar houding. Ze zakte wat in elkaar, de boosheid verdween uit haar ogen en maakte plaats voor tranen. Ze ontspande.“Ik wil ook wel eens geneukt worden,” snikte ze plotseling.Perplex liet ik haar los. Al had ik zoiets wel verwacht, het kwam toch even binnen.“Maar hoe had je je dat dan voorgesteld? Zo maar even iemand dwingen om jou te naaien? Via chantage? Nou, dat zou ’n leuk neukpartijtje geworden zijn, hoor.” Het venijn spatte van mijn stem, hetgeen nog meer tranen opwekte bij haar.“Nee, ik weet ’t niet. Ik had het me zo gemakkelijk voorgesteld,” snikte ze. “Jou confronteren met het filmpje en zo.”“Maar wat scheelt er dan aan? Als je zo graag seks wilt, dan lijkt me dat toch niet zo moeilijk? Zeker niet voor een vrouw.”“Moet ik dan midden in ’n kroeg gaan staan, in mijn blote kont en vragen wie er mij wil neuken?” snikte ze, zo mogelijk nog harder.“Nee, natuurlijk niet, maar ’t lijkt mij dat als een vrouw seks wil, dat niet zo moeilijk moet zijn.”“Met mijn uiterlijk?”“Hoezo met jouw uiterlijk?”“Kijk mij eens aan. Ik zie er toch niet uit!”Ze was inderdaad niet de mooiste vrouw die ik ooit gezien had, maar ook zeker niet zo afschuwelijk als ze zelf dacht. En met een beetje meer aandacht voor zichzelf was er best wel wat van te maken, vond ik dan.“Dat valt toch wel mee,” probeerde ik nog, maar het haalde niet heel veel uit op dat moment. Ze huilde nog harder en was geleidelijk aan steeds ...

... dichter tegen mij aan komen staan. Nu klampte ze zich echt aan mij vast en legde haar hoofd op mijn borst.“Weet je hoe lang het geleden is? En hoe verwaarloosd en afgewezen ik me voel. Ik durf zelfs niet meer op stap, bang om telkens maar weer te worden afgewezen.”Ik voelde nu toch wel wat medelijden opkomen voor Irene. Deze vrouw had het veel moeilijker dan ik voor mogelijk had gehouden.“Kom, droog je tranen en fatsoeneer jezelf wat. Je moet zo weer aan ’t werk.”“Nee hoor. Mijn dienst zit er op voor vandaag. En dus moet ik weer alleen naar mijn huisje, waar niemand op me wacht,” en weer stroomden de tranen.Ik maakte me los uit haar greep, deed een stap naar achteren en bekeek haar nog eens goed. Zo slecht zag ze er toch ook niet uit, alleen haar kleren, een ruim vallend uniform, slordige haren en geen make-up maakten dat ze er slechter uitzag dan ze was.“Weet je wat? Jij knapt je op, dan ga ik vast naar mijn wagen. Als je klaar bent kom je me achterna en dan gaan we samen wat eten. Hoe lijkt je dat?”Verschrikt keek ze me aan.“Meen je dat echt?” stamelde ze. “Of hou je me voor de gek?”“Nee hoor. Ik meen ‘t. Ik wacht op de parkeerplaats op je. Een donkerblauwe Mercedes. Ik zal even met m’n lichten knipperen als ik je buiten zie komen. Oké?”“Nee, dat meen je niet, echt?” stamelde ze beduusd.“Ik meen ’t wel, maar dan moet je wel opschieten.”Haar tranen drogend stond ze op, opende de deur en keek snel rond om dan als een haas richting toiletten te verdwijnen. Ik weet ‘t, ik ben ...