Quint's Liefde - 15 - Sex Verhalen

Quint's Liefde - 15

... m’n moeder. Eenmaal het huis binnen loop ik met de krukken richting de woonkamer om mezelf daar neer te ploffen, maar dan wel voorzichtig. Direct app ik m’n vrienden in de groepsapp: ‘Ik ben thuis! Eindelijk!’ En ook app ik Stenn apart: ‘Hee Stennie, ik ben eindelijk thuis. Nu hoef je eindelijk niet meer naar het ziekenhuis om me te zien :-p’ Maar direct antwoord krijg ik niet. ‘Oja… Gym, dan liggen de mobieltjes natuurlijk in de kleedkamer’ schiet me ineens te binnen.Het gaat beter, maar ik voel me nog steeds niet op en top. M’n borstkas doet gigantisch veel zeer, een vervelende voet die per se gebroken moet zijn en daarbij nog een bonkende hoofd van de hersenschudding. Dat zit me het meest dwars. Maar hey, het is natuurlijk niet stoer om te zeggen dat het zeer doet, alles behalve dat het goed met me gaat zullen ze daarom ook niet van me horen. De ochtend is me zwaar gevallen, het inpakken, het lopen wat ik al dagen niet heb gedaan en het praten heeft me vermoeid. Al voordat m’n moeder de woonkamer binnenkomt met een lunch ben ik al weer in slaap gevallen.Half zes, ik schrik wakker van de deur die dichtslaat. Ik hoor een zware mannenstem in de grote hal. M’n vader is thuisgekomen van zijn werk. Direct sla ik m’n hoofd naar achter met een kreun. ‘Nee he, ik wil helemaal niet dat hij thuis is’ denk ik bij mezelf. ‘Komt goed kleine’ hoor ik ineens, het is Levi die op de andere helft van de bank ligt. Helemaal niet gezien. M’n vader komt de woonkamer binnen en zegt tegen Levi ...

... gedag en loopt weer terug naar de hal om vervolgens naar de keuken te gaan. Hij keek me nog geen eens aan… Vanwege zijn werk in het buitenland is hij amper thuis, hoogstens acht weken in het jaar. Zodra hij thuis is moeten we ook ineens aan zijn regels houden, aan tafel eten, bidden voor het eten en et cetera. Terwijl we dat nooit doen als hij niet thuis is. Een goeie band heb ik niet met m’n vader. Die band is slechter geworden nadat ik had besloten om verder te gaan met wedstrijdzwemmen en niet met voetbal. ‘Een doodzonde’ volgens hem.*Ping Ping* komt er ineens uit m’n broekzak. Het is m’n iPhone die afgaat. Meteen haal ik ‘m uit m’n broekzak. Het is Stenn.‘Cutie reageer eens :(‘ Stenn had natuurlijk gereageerd op m’n appje dat ik nu eindelijk thuis ben. Ik ontgrendel m’n telefoon en ik zie dat m’n telefoon is ontploft van de notificaties. Al die appjes, snaps en et cetera. Het waren er gewoon teveel om te beantwoorden. Maar ik wil toch alleen maar de berichten van m’n vrienden en Stenn lezen. Als eerste open ik het gesprek met Stenn.‘Hey! Yes, eindelijk thuis! Werd echt tijd. Maar ehm… Zo erg waren die ziekenhuisbezoekjes niet hoor. Dan zag ik ten minste de leukste jongen op aarde van wie ik zoveel hou. Daarna stuurde hij nog appjes waar ik was en of ik toevallig sliep ‘slaapkop’. Direct antwoord ik ‘m met dat hij móét langskomen.‘Kan je om acht uur hier zijn? Want ik heb je nu een dag moeten missen en dat kan écht niet…’ stuurde ik met een grijzende emoji. Ook m’n vrienden ...