Quint's Liefde - 15 - Sex Verhalen

Quint's Liefde - 15

Klik hier voor het vorige deel uit deze serie:Quint's Liefde - 14Hallo allemaal, hier deel 15. Het langste deel tot nu toe. Veel leesplezier!Quint’s Liefde – 15: Oost west, thuis best…(?)Donderdagochtend, verschrikt word ik wakker. Het is de verpleegster die niet al te zachtjes de gordijnen open doet. ‘Goedemorgen Quint, hoe voel je je vandaag?’ vraagt ze. ‘Nou, iemand verstoord m’n prinsessenslaap, hoe denk je dat ik me nu voel?’ vraag ik met een grijns. Ze lacht terug: ‘Het spijt me mevrouw Quint, de dokter komt over een uurtje om te kijken hoe het met je gaat en et cetera. En misschien mag je zelfs naar huis!’ verteld ze. Dat klinkt natuurlijk als muziek in de oren. Opgetogen ga ik wat overeind zitten, ondertussen komt m’n moeder binnen. ‘En hoe gaat het met m’n kleine jongen?’ ‘Maaaam, stop eens met me zo te noemen!’ reageerde ik enigszins geërgerd. ‘Grapje, hoe gaat het?’ vraagt ze. ‘Het gaat wel, hopelijk verteld de dokter dat ik naar huis mag…’ ‘Ja maar je mag alleen naar huis als het verantwoord is, dus hoop maar niet te veel’ antwoord ze. ‘En daar gaat m’n hoop’, dacht ik bij mezelf.Nadat ik mezelf heb opgefrist en gedoucht ga ik weer in bed liggen, het bed waar ik al vier dagen in lig. Ik verveelde me kapot de afgelopen vier dagen, de enige hoogtepuntjes was het bezoek van familie, vrienden maar bovenal de vele bezoekjes van Stenn. Niet veel later komt de dokter binnen. ‘Ha Quint, jongen, hoe gaat het er mee?’ vraagt hij. Zodra ik vertel hoe het gaat, vertelt hij: ...

... ‘Goed, ik heb overlegd met de andere dokters, en je kan naar huis, mits je rust houdt thuis. Dan kan je maandag weer naar school, of dat goed nieuws is voor je weet ik niet’ verteld hij met een grijns. Iedereen lacht. ‘En wanneer kan ik weer sporten?’ vraag ik angstig. ‘Dat zit er voorlopig niet in, je long is ingeklapt en dat is niet niks. Je bent sneller uitgeput, dus je moet dat weer opnieuw opbouwen.’ Teleurgesteld kijk ik naar m’n moeder: ‘Dat wordt geen WK volgende zomer.’ ‘Misschien, niet de hoop opgeven, eerst herstellen!’ De dokter zegt me nog gedag en wenst me sterkte. Niet veel later worden de spullen ingepakt en zeg ik de kamer vaarwel en ‘tot nooit meer ziens’, ook ga ik nog even de balie langs waar de leuke verpleegsters zitten. Ze hebben mij tijdens m’n verblijf in het ziekenhuis wel vermaakt. Snel verlaat ik het ziekenhuis, op krukken.…Het is één uur ’s middags als we de oprit oprijden. Al snel zie ik m’n kleine zusje, Anna, al in de deuropening staan, samen met Levi en Bram. Beiden hebben ze geen les vandaag, en m’n zusje is thuis voor de middaglunch. Met moeite stap ik de auto uit, want met een gebroken voet gaat dat niet zo makkelijk. Anna komt al naar me toe rennen. ‘Ho ho! Niet te hard voor je broer!’ zegt m’n moeder nog. ‘Ik heb je zo gemist Quint’ en geeft me een knuffel. Super lief! ‘Welkom thuis broertje’ zegt Bram en krijg van hem en Levi samen een knuffel en een aai over m’n bol. ‘Kom jongens, gauw naar binnen, dan maak ik wat te eten klaar’ vervolgt ...