Quint's Liefde - 15 - Sex Verhalen

Quint's Liefde - 15

... van de wereld. Ver weg hoor ik het geschreeuw van iedereen. Anna die hard huilt en m’n tante die haar probeert te troosten. ‘Een zoon die homo is geen zoon van mij!’ ‘En anders sla ik het eruit!’ schreeuwt m’n vader. ‘Dat meen je niet!’ schreeuwt m’n moeder terug. ‘Oh, net zoals je Quint wel vaker slaat zeker?!’ roept Levi. In één seconde is het stil en verschrikt kijk ik Levi aan met grote ogen. De tranen staan in m’n ogen. Hoe kan hij dit weten, gaat er door m’n hoofd. M’n moeder staat op: ‘Is het waar?!’ En ze kijkt met een doordringende blik naar m’n vader. ‘Mam, hoe komt Quint anders aan al die blauwe plekken die hij heeft? Het ziekenhuis zei niet voor niets dat het oude plekken zijn en niet door het ongeluk komt. Hij heeft sowieso losse handjes als hij teveel heeft gedronken’ reageert Bram. Ook m’n oma begint er weer mee te bemoeien: ‘Zeg niet dat het waar is…’Terwijl iedereen door kibbelt, probeer ik met moeite op te staan. De bonkende hoofdpijn, de misselijkheid, is erger geworden. Maar daarbij voel ik me ook erg duizelig. ‘Levi! Breng Quint naar boven nu! En IK wil even onder vier ogen spreken met je vader.’ Zo gezegd zo gedaan, iedereen staat op en verlaat de eetkamer. Ik sla een arm om Levi heen en hinkel de trap op richting m’n kamer. Ik kan geen woord uitbrengen, af en toe wat gekreun omdat het hinkelen en het steunen op Levi zwaar is. Eenmaal in m’n kamer aangekomen zet hij me op m’n bed neer en komt naast me zitten. ‘Gaat het een beetje?’ vraagt hij ...

... verlegen. ‘Waarom… Waarom moesten jullie erover beginnen Leev…’ vraag ik hem teleurgesteld. De tranen rollen over m’n wangen. Bram komt de kamer in gelopen. ‘Quint, hij mag je zo niet behandelen, niemand mag jou zo behandelen. We schrokken ons rot toen de dokter ons vroeg waarom je zoveel blauwe plekken op je bovenarmen en rug hebt. We zijn niet helemaal van gisteren. En hij dient je gewoon te accepteren wie jij bent… We zijn je broers kleintje, en we willen je beschermen’ zegt Bram. ‘Niemand mag je wat aandoen’ vervolgt Levi. Of het nou door de woorden van hun beiden zijn of door wat er is gebeurd zojuist, het huilen houdt niet op. Levi brengt m’n hoofd naar de zijne toe en houdt zich stevig tegen me aan. Bram komt aan de andere kant van me zitten en slaat een arm om me heen. ‘Wil je dat ik je vrienden afzeg..?’ vraagt Levi. ‘En Stenn?’ ‘Ik weet niet of het wel zo verstandig is dat ze komen, na wat er net is gebeurd.’ Levi heeft gelijk, ze kunnen me niet zo zien als nu. Want natuurlijk gaan ze dan vragen wat er is en ik weet niet of ik het wel aan ze kan vertellen, ook niet aan Stenn. Stilzwijgend stem ik toe en knik ik met m’n hoofd. ‘Geef je mobiel maar, dan drop ik het wel in de groepsapp’ zegt Levi.Terwijl hij dat doet hoor ik keihard een deur dichtslaan beneden. Verschrikt zit ik stijf rechtop het bed. ‘Ik ga wel even kijken’ zegt Bram en hij loopt de kamer uit naar beneden. Niet veel later komt hij terug met m’n moeder. Ook bij haar staan de tranen in d’r ogen. ‘Het spijt me ...