Juf Annemie vindt troost - Sex Verhalen

Juf Annemie vindt troost

... aan mijn eigen ervaringen met Maya en Chantal, maar de geruststelling waar ik naar op zoek was, die kwam niet. Het besef dat ik met mijn voorgeschiedenis als bijna honderd procent hetero vrouw geen partij zou zijn voor een ervaren lesbienne als Iris, was ook niet bepaald gunstig voor mijn besluitvaardigheid en zelfvertrouwen. “Annemie..?” Naar haar opkijkend, zag ik hoe Iris vanaf de derde traptrede mijn getreuzel gadesloeg. Wat zij wilde lag overduidelijk verscholen in de blik waarmee ze me aankeek. Ik kreeg geen woord over mijn lippen, maar mijn schouders ophalen lukte me nog net. Tegelijk merkte ik echter ook dat ze geen rekening had gehouden met een nieuwe aarzeling van mijn kant en dat ze bij zichzelf afwoog hoe ze daarmee om moest gaan. Een korte maar beladen stilte volgde, waarin we elkaar alleen maar aankeken, elk bezig met onze eigen gedachten, tot Iris een besluit leek te nemen. Ze knoopte haar sjaaltje los en liet het haast achteloos vallen. Ze glimlachte toen het dunne stofje al dwarrelend op mijn rechtervoet neerkwam. Daarna draaide ze zich om en langzaam maar zelfbewust liep ze de trap verder op. Bij elke stap schoof ze haar rode jurkje een klein beetje naar omhoog, mij bij elke trede die ze nam een stukje meer tonend van haar strak zittende legging. Uiteindelijk kreeg ik ook een stukje huid boven de legging te zien. Gefascineerd staarde ik naar de gebruinde huid van haar rug, maar evengoed viel mij het sierlijke wiegen van haar heupen en billen op. Het was zo’n ...

... verleidelijk beeld dat ik een nieuwe huivering over mijn rug voelde gaan. Eenmaal boven draaide ze zich naar me om. Met de linkerarm gestrekt naar omhoog leunde ze languit tegen de muur aan en met de gekromde wijsvinger van haar andere hand gaf ze me een niet mis te verstaan teken. Een duidelijke uitnodiging om haar te volgen, maar wilde ik dat wel? Blijkbaar merkte ze dat ik nog steeds in twijfel stond, want de glimlach die ze me toestuurde vlak voor ze om de hoek verdween, was de warmste glimlach die ik ooit zag. Nog eenmaal verscheen haar hand in beeld en weer was daar die uitnodigende beweging van haar wijsvinger. Wat mij over de streep haalde, dat weet ik niet precies, maar ondanks dat ik enigszins een idee had wat mij boven te wachten stond, besloot ik haar te volgen. Ik raapte het sjaaltje van Iris op en hing het om mijn nek. Toch voelde het alsof ik lood in mijn schoenen had terwijl ik langzaam de trap opklom. Eenmaal boven speelde mijn kennis van de ‘twee onder één kap’ woning in mijn voordeel. Hoewel de indeling van Iris bovenverdieping helemaal tegengesteld was aan die van mij, vond ik moeiteloos de weg naar de grote slaapkamer. De deur stond op een kiertje en gelijk besloop me een nieuwe aarzeling. Zou ik aankloppen of alsnog weggaan? Het was een vraag die ik niet hoefde te beantwoorden want plots zwaaide de deur open en daar stond Iris breed glimlachend voor me. In een flits zag ik dat ze niet de moeite genomen had om haar jurkje te fatsoeneren want die hing nog ...