Het bankje in het park - Sex Verhalen

Het bankje in het park

... probeerde meer te zien dan dat er al te zien was en na hem nog eens vijf minuten te hebben laten wachten liet ik mijn benen nog wat verder uit elkaar gaan en ik wist nu wel zeker dat hij mijn slipje moest zien vanwaar hij zat. Ik bladerde nog enkele minuten en legde toen het blad naast me neer en keek hem aan. Hij zat nog steeds te staren en plots riep ik luid “oeioei” en sloot mijn benen razendsnel. Hij keek op en ik sloeg de hand voor mijn borst en keek hem verschrikt aan. “Wat is er?” kwam er stil uit “Oh niets, sorry, ik merkte ineens dat ik met mijn benen open zat. Ik heb dat nogal eens vaker als ik niet oplet. Heb je dat dan niet gezien?” Volle overtuiging schudde hij resoluut het hoofd “Neen, niet van gemerkt. Maar ja, ik was ook niet aan het opletten” loog hij niet overtuigend. “Ongeveer zo,” ging ik verder en opende opnieuw mijn benen, misschien zelf nog wat verder dan daarvoor. “Ah” reageerde hij en keek vlak tegen mijn slipje aan. Opnieuw sloot ik ze en lachte gemaakt. “Dat was zeker de moeite?” Hij knikte maar ontweek mijn blik. “Kon je iets zien?” Weer knikte hij bevestigend. “Wat dan?” Ik deed het klinken alsof ik echt geïnteresseerd was en keek hem zeemzoet aan. “je...; euh, je benen en .... wel je onderbroek.” Stamelde hij. “Mijn onderborek?” herhaalde ik duidelijk vzerschrikt en opende opnieuw mijn benen en tilde mijn rok op zodat ik ze zelf kon bekijken? “Oh, je bedoelt mijn slipje”, liet ik opgelucht klinken. “Ik dacht al dat ik zo een oude grote ...

... onderbroek aanhad” lachte ik en liet de rok weer zakken en trok hem wat naar beneden. Hij lachte mee en scheen zich wat meer op zijn gemak te voelen. “Hoe heet je?” vroeg ik hem nu en ging nonchalant wat achterover zitten. “Jeroen, mevrouw” antwoorde hij en schoof wat zenuwachtig op en neer. “Mevrouw? Ik heet Linda. En? Vond je het mooi?” “Wat mevr.... linda?” “Mijn slipje?” Hij knikte overtuigend en ik zag hoe zijn ogen weer mijn kruis zochten maar mijn benen bleven gesloten. “Ik zie dat ook graag” ging ik verder, “allee, bij jongens dan, niet bij meisjes” en ik giechelde als een schoolmeisje. “Echt waar?” het klonk ongelovig en hij keek me verbaasd aan. “Natuurlijk. Jij keek toch ook graag naar die playboy en nu zou je liefst hebben dat ik opnieuw mijn benen open doe, niet?” Hij knikte opnieuw. “Moet ik?” Ik stak een vingertipje in mijn mond zoals kleine meisjes dat doen als ze verlegen worden. Zijn hoofd ging zo snel op en neer dat ik dacht dat het van zijn schouders zou afvallen. “Oke, dan, maar ik moest eerst een piesen.” Weer lachte ik schaapachtig, “maar ik durf niet zo goed tussen de bomen, ik heb schrik van insecten en nu jij hier zit kan ik hier ook niet gaan.” “Waarom niet, ik zal me wel omdraaien” antwoorde hij snel. “Neen, dat hoeft niet, als je maar niet kijkt” antwoorde ik dan weer, stond recht, stroopte mijn broekje tot op mijn knieën, zette mij gehurkt naast de bank en liet mijn plas lopen.” Jeroen bleef zitten en probeerde zo onopvallend mogelijk toch te kijken en ik ...