Het bankje in het park - Sex Verhalen

Het bankje in het park

... hem vriendelijke toe en rekte me even zodat ik mijn borsten goed vooruit kon steken. Nu gingen zijn ogen automatisch die richting op en geamuzeerd merkte ik dat hij er droge lippen van had gekregen want zijn tong verscheen om ze te bevochtigen. Hij was nog jong en aan zijn reacties merkte ik dat hij totaal onervaren was met vrouwen. “Maar natuurlijk als je niet wilt. “ ging ik schijnbaar teleurgesteld verder, “moet het niet. Normaal gezien zit ik hier niet maar wat verder op die bank, als je het paadje hier naar boven doorloopt.” Het park was doorgaans rustig maar dat specifieke paadje werd echt nooit gebruikt. Het liep uit op niets en dus kon je er alleen terug af door je terug om te draaien en terug te lopen. Blijkbaar kende hij het paadje wel want zijn ogen lichten op. “Ooh ja, ik soms ook.” “Oh ja, en wanneer dan?” “Ohh, dikwijls” ontweek hij de vraag. “Ik zit daar graag, het is er erg rustig maar soms voel ik me te eenzaam dan. Zo helemaal alleen in het bos, als vrouw. Het moet tof zijn om daar te zitten als je een koppel bent, of met een vriend of zo” Hij slikte de uitleg als zoete broodjes. “als je wil kan ik wel met je meelopen tot daar dan ben je niet zo alleen” liet hij snel weten en keek opnieuw naar mijn blote benen. Ik had die opnieuw over elkaar geslagen en opnieuw was het rokje wat omhoog geschoven. “Oh ja? Zou je dat willen doen voor mij?” Het klonk zo onoprecht, zo gemaakt, maar de jongen had het niet door in zijn onervarenheid en om hem nog wat meer te ...

... plagen veranderde ik van been terwijl ik hem aankeek. “Ja hoor.” “Nou, kom dan” ik sprong recht en liep het wegeltje op. Hij grabbelde zijn boekentas vast en liep me als een hondje achterna. De bank was bijna 250 meter verder, volledig omsloten door struikgewas en bomen en ook het geluid van de rest van het park drong nauwelijks tot daar door. Gezwind liet ik me opnieuw op de bank vallen maar de jongen ging op de grond zitten tegenover de bank, met zijn rug tegen een boom. Hoe stom kon je zijn, dacht ik, en zou hij nu inderdaad denken dat ik het niet door had. Niets laten merkend zette ik me tegenover hem maar zorgde er op dat moment nog goed voor dat mijn benen stevig gesloten bleven. Zijn ogen boorden zich op mijn knieën om zeker niets te missen als ze ook maar één centimeter zouden opengaan. “Hier is het mooi.” Hij knikte instemmend en wist voorts niet wat zeggen. “Mag ik nu je strip eens zien?” De uitvlucht dat hij weg moest was nu geen optie meer en dus kon hij bijna niet anders dan toegeven. “Het is eigenlijk gee comic.” Hij werd weer wat rood en keek even naar de grond, “het is een playboy die ik gevonden heb.” “Oh, een playboy. Dat heb ik al lang niet meer gezien, mag ik eens kijken?” Hij scheen verbaasd dat ik er zo op reageerde en haalde het magazine uit zijn boekentas en overhandigde het mij. Het voor mij houdend begon ik schijnbaar geïnteresseerd te bladeren terwijl ik als dank mijn knieën wat liet wijken. Boven de rand van het magazine zag ik hoe hij wanhopig ...