Bijzondere tatoeage, met een bijzonder bedankje (deel 3) - Sex Verhalen

Bijzondere tatoeage, met een bijzonder bedankje (deel 3)

... gaat de deur naar de privéruimte open en het beeld dat daar verschijnt behoeft enige uitleg, want zowel de klant als ikzelf zijn er van onder de indruk. Monica komt, slechts gekleed in een shirt van mij, dat net tot over haar kruis reikt, en op haar hakken naar binnen gelopen, kust me op mijn wang, zegt gedag tegen de klant en vraagt “koffie?” “Nee, dank je” zegt de klant en mijn reactie is slechts knikkend naar mijn lege glas “sapje alsjeblieft”, waarna Monica weer verdwijnt. “Groupie, fan of lover?” vraagt de klant lachend, waarop ik antwoord “geen idee, maar wel leuk”. Enkele minuten later verschijnt Monica met het gevraagde sapje, waarna ze me uiterst behoedzaam over mijn rug streelt, me voorzichtig een kus in mijn nek drukt en tegen de klant zegt “het wordt prachtig”, waarna ze weer verdwijnt door de deur. Tegen een uur zit de tatoeage erop, dus nadat de klant tevreden de deur uitloopt, besluit ik toch maar eens een kijkje te gaan nemen wat Monica “uitspookt” in mijn huisje, want ze heeft zich de hele tijd niet meer laten zien. Ik tref haar in de tuin, waar ze onderuitgezakt geniet van een sigaretje. Zonder een woord te spreken steekt ze het pakje in de lucht, dus ik neem een sigaret en steek deze aan. “Heb je nog veel te doen vandaag?” vraagt ze na een minuutje. “Nog twee afspraken, maar de eerste komt pas over een uurtje of zo” antwoord ik. “Wil je iets eten?” vraagt ze. “Ik heb broodjes besteld” antwoord ik “dus die zullen zo dadelijk wel arriveren”. “Decadent” zegt ...

... ze op bekakte toon, refererend naar mijn eerdere plagerij, waarin ik haar dezelfde titel toegedicht heb. Ik glimlach, kus haar en zeg “de shop is open”, waarna ik nog een trekje van mijn sigaret neem en terug loop de studio in. Enkele minuten later voegt Monica zich bij mij in de shop, nog steeds schaars gekleed, wat ik overigens geen straf vind om te aanschouwen. Nadat we samen de bezorgde broodjes opgegeten hebben volgt een vergelijkbaar ritueel als bij de eerste klant, want Monica komt af en toe vragen of de klant en ik iets willen drinken, waarna ze dit verzorgd, maar verder blijft ze de rest van de middag in het privégedeelte. Iets na zessen vertrekt de laatste klant, dus ik sluit achter hem de shop af en ga op zoek naar de lekkere Monica, die ik in de keuken aantref. “Ik wist niet eens dat het gas aangesloten was” grap ik, duidend op het feit dat ik letterlijk nooit kook. Monica glimlacht slechts en wijst richting de keukentafel, waar een biertje klaar staat. Ik ga zitten, neem een slok en vraag verwonderd “hoe kom je eigenlijk aan het spul dat je klaar maakt”. “Dat verkopen ze in de supermarkt Ben” zegt Monica belerend, om eraan toe te voegen “je hebt me serieus niet zien vertrekken en terug komen?” “Als ik geconcentreerd bezig ben, ontgaat me inderdaad wel eens iets” beken ik, omdat ik het werkelijk niet gemerkt heb. De maaltijd die ze serveert smaakt overheerlijk: het is zeg maar net zo lekker als zijzelf, dus ik complimenteer haar als onze beide borden leeg zijn, ...