-
Salima's Stage - 4
Datum: 6-12-2017, Categorieën: Waargebeurde Verhalen, Auteur: Annabelle, Bron: Gertibaldi
... ik trok haar in mijn armen. “wat zie je er mooi uit schatje” fluisterde ik in haar oor. Achter haar zag ik een aantal tassen staan en vragend keek ik haar aan. “ Ik mocht vanaf vandaag toch elke dag wel bij langskomen” zei ze “maar ik hoef toch niet elke dag ook weer weg te gaan?” Samen zetten we de tassen in de logeerkamer. “Dat komt later wel”zei ik. Op de bank trok ik Salima weer in mijn armen. “wacht even”zei ze en ze liep naar de gang. Toen ze terug kwam had ze haar hijab afgedaan en liep ze naar de keuken. Ik liet haar maar even begaan, want ik moest zelf ook even alles op me in laten werken. Als ik het goed begreep wilde Salima bijna bij me intrekken nadat ik vier maanden niets van haar had vernomen. Ik was blij, verward een beetje boos ook. Maar vooral was ik toch heel erg gelukkig. Salima kwam terug met twee bekers thee en kroop op de bank meteen weer in mijn armen. “heb je mij net zo gemist als ik jou?” vroeg ze. “Als jij ook kapot bent gegaan van verdriet en twijfel, dan wel ja”. Voor zover haar abaya het toeliet klom ze op mijn schoot en keek me diep in mijn ogen. “Ik ben elke dag kapot gegaan van verdriet. Elke dag heb ik getwijfeld, aan mezelf en aan jou, maar elke avond viel ik in slaap met de wetenschap dat ik bij je wil zijn”. “Je bent er nu en dat is alles wat ik wil” zei ik haar. Ik kroop naar het hoekje van de bank en Salima legde haar hoofd op mijn schoot. Mijn handen konden lekker door haar haren friemelen. Ze vertelde me dat het heel erg moeilijk was ...
... geweest de afgelopen maanden. Haar vader wilde de eerste paar dagen niet naar haar kijken of met haar spreken en toen wilde ze al meteen haar spullen pakken en naar me toe komen, maar ze was vol twijfel over veel meer dan haar gevoelens voor mij. Ze wist dat wat ze voelde voor mij puur en eerlijk was en dat ze dat nooit voor een ander zou kunnen voelen. Voor haar maakte het niet uit dat ik een vrouw was, maar voor haar vader en de familie was het een schande. Salima wilde graag een goede moslimvrouw zijn en haar rug niet naar de Islam keren, maar ze had wel het gevoel dat de islam haar de rug toe keerde. Ondertussen had ze ook de vrouw ontmoet waar haar vader mee wilde trouwen. Het was een vrouw die ze al bleek te kennen uit de Marokkaanse gemeenschap en haar man was ook een paar jaar geleden overleden. Haar vader begreep dat Salima een keer het huis uit zou gaan en trouwen, maar iemand moest er voor haar broertjes zorgen. Het was de beste oplossing voor iedereen. Salima had zich een beetje neergelegd bij het verloop van de situatie en twee maanden nadat ze haar vader had verteld over ons, was hij met de vrouw getrouwd. Salima pakte de bekers thee van tafel en gaf mij er een. “Zonde om koud te laten worden” gniffelend zei ik “Ik ben anders ook zonde om koud te laten worden”. Salima gaf me een klapje op mijn been en zei:”Moet ik verder vertellen of niet?” Uiteindelijk kon Salima behoorlijk goed met Khadouja opschieten en ze praatte met haar als ze met haar moeder had gewild. ...