1. Salima's Stage - 4


    Datum: 6-12-2017, Categorieën: Waargebeurde Verhalen, Auteur: Annabelle, Bron: Gertibaldi

    ... een beetje verzitten en kwam met 1 been tussen de mijne, waardoor er ook 1 been van haar op mijn kutje duwde. Als twee krolse katten begonnen we met onze kutjes over elkaars benen te rijden en onze tongen en monden kende geen genade voor elkaar. Tegelijkertijd kwamen we heftig klaar en Salima viel uitgeput over me heen. Hijgend kon ik nog net uitbrengen: “Ik ben nu wel toe aan de rest van mijn koffie”. Enigszins tot rust gekomen zei ik dat we het beste maar verder konden gaan waar we waren gebleven met het verhaal. Salima had zich heerlijk tussen mijn benen genesteld en zat met haar rug tegen mijn borsten. “Eigenlijk weet je de rest al Anne, want ik ben daarna naar jou toe gegaan”. Ergens was ik een beetje opgelucht. Niet dat ik het verhaal van Salima niet vervelend vond voor haar, maar ik was er vanuit gegaan dat het met ons te maken had. Nog niet alles was dus totaal mis gelopen. “Ik weet niet hoe ik je hierbij kan helpen Sali, maar ik zal je wel steunen bij wat je beslist.” Salima draaide haar hoofd een halve slag en keek diep in mijn ogen. “Ik heb daar niet aan getwijfeld liefste, maar ik weet niet wát ik moet doen”. Ik zag het gevecht in haar tussen verwarring, liefde, hartstocht en het zoeken van haar eigen weg, geloof en cultuur. “Kom, we kleden ons eerst aan en dan breng ik je naar je vader. Als je wilt blijf ik bij je en anders ga ik gewoon naar huis. Het is jouw keus of je hem over ons verteld, maar ik zal het accepteren welke keus je ook maakt.” Ik wilde ...
    ... schreeuwen dat ze voor mij moest kiezen. Ik wilde haar niet eens naar huis laten gaan, maar het zou de zaken niet veel makkelijker maken. Er waren zoveel dingen die ik nog niet van haar wist, over haar leven, haar geloof en haar cultuur. Voor het eerst sinds ze hem voor me had afgedaan stond ze voor me met haar hoofddoek om. “Breng me maar naar huis Anne en ga dan terug naar huis. Ik moet dit zelf doen”. Ik voelde de tranen in mijn ogen branden en nog voor we mijn huis verlieten gaven we elkaar een innige zoen. Dit meisje had binnen een maand mijn hele leven op zijn kop weten te zetten en toch had ik er vertrouwen in dat het goed zou komen. We wisten dat we nog meer problemen moesten overwinnen en we wisten ook niet of we nog binnen korte tijd zo intiem konden samenzijn. Salima stapte mij auto in en samen ik bracht haar naar huis. Veel woorden hadden we niet nodig, we wisten dat het goed zat tussen ons en dat de rest er niet toe deed. “Ik sms je vanavond” zei ze en stapte de auto uit. Die avond kreeg ik inderdaad een sms “hij weet van ons, mag je niet zien/bellen/sms. Moet telefoon morgen inleveren. HvJ XXX Sali” Mijn hart liep over van verdriet en al was ik sterk toen Salima bij me was, nu voelde ik me zwak en verlaten. De hele zondag lag ik in bed met mijn telefoon in mijn hand. Ik hoopte toch op een sms of een ander berichtje, maar er gebeurde niets. Ik kon er niet tegen en ik kon niet eens mijn beste vriendin bellen, want die was mijn beste vriendin niet meer. Ik voelde me zo ...
«1234...9»