Salima's Stage - 4 - Sex Verhalen

Salima's Stage - 4

... ellendig ik kon alleen maar huilen en slapen. De volgende dag twijfelde ik of ik moest gaan werken of me ziek moest melden. Er hing zoveel boven mijn hoofd, maar het ergste was dat ik ook Tanja zou zien. Ik kon niet aanvaarden dat ze zo wraaklustig en egoïstisch was geweest voor iets wat hoe dan ook nooit zou zijn gebeurt. Ik besloot maar gewoon naar mijn werk te gaan en de consequenties te accepteren. Met het idee van ‘de aanval is de beste verdediging’ stapte ik het kantoor van mijn baas binnen en vroeg of ik hij tijd had voor een gesprek. Het verbaasde me niet dat er in de ochtend al een gesprek in zijn agenda gepland stond en hij zei dat het net zo goed maar meteen kon. Ik had geen zin en energie voor het omzichtige gevraag dat doorgaans geboden is in zo een delicate situatie, dus ik viel maar meteen met de deur in huis en vertelde hem mijn verhaal. De intieme details liet ik achterwege. Ook vertelde ik hem dat de school hierover geen contact hoefde op te nemen met de vader van Salima, omdat ze het hem zelf al had verteld en dat ik gezien de omstandigheden ook overwoog om ontslag te nemen. Ik had wel een optie om ergens anders te gaan werken in gedachten, al was het lang niet zo’n leuke baan als dat ik nu had. Mijn baas keek me aan en zei dat we konden zoeken naar een andere oplossing. Per slot van rekening was Salima wel meerderjarig en had ik haar nergens toe gedwongen. Ik keek hem recht in de ogen en zei:”Dat weet ik, maar ik weet niet of ik ooit nog kan ...

... samenwerken met Tanja.” Elke dag hoopte ik iets van Salima te horen, maar er kwam geen enkel bericht. Ik was heel erg verdrietig, maar beruste er een beetje in. We wisten van tevoren niet hoe het zou gaan lopen en nu moesten we gewoon accepteren hoe het liep. Ik gaf de hoop niet op en ergens diep in mijn hart wist ik zeker dat salima dat ook niet deed. Ik had de knoop doorgehakt en mijn ontslag ingediend. Met een maand opzegtermijn waren er nog heel wat zaken die ik moest regelen. Mijn leerlingen moest ik overdragen aan mijn collega’s en de aanklacht die Salima had ingediend tegen het stagebedrijf was ook nog niet afgehandeld. Mijn collega zou er zorg voor dragen dat dit netjes zou gebeuren en hij zou contact houden met Salima. In de tussentijd had Tanja ook meerdere malen mij proberen te bellen en sms’en. Ze wilde met me praten. Ik wist dat niet alle pijn die ik voelde door haar veroorzaakt was, maar haar verraad kon ik haar niet vergeven. Op de laatste dag van mijn baan bij de school kwam Karin, de secretaresse, naar me toe. “Anne, ik ga je heel erg missen hoor”. “Tja”verzuchte ik, “Ik zal het hier ook wel heel erg missen en jou ook”. Ik sloeg mijn arm om Karin heen en zei:”Kom op meid, ze hebben een afscheidsborrel voor me.” Mijn maag kromp samen bij het idee er heen te moeten, maar ik wilde mijn collega’s niet teleurstellen. Na twee uur besloot ik dat het tijd was om te gaan en ik zei iedereen gedag. Tanja kwam naar me toe en gaf me een envelopje. “Gooi het niet weg alsjeblieft” ...