En vanille-ijs toe. - Sex Verhalen

En vanille-ijs toe.

... naar voren. Het gewicht verandert daardoor en de sensatie die dat veroorzaakt in je tepels maakt dat ineens je blik wazig wordt en je woorden stoppen. Langzaam ga je weer rechtop zitten. Je strijkt met je handen de servet op je schoot nog eens glad. Je glimlacht naar me. Dan pak je je bestek weer op en gaat door met eten. Alsof er niets aan de hand is. Maar ik zie aan je ogen dat het zwaar wordt. De zoete pijn is vervangen door irritatiepijn. Je wil nog wel , maar het wordt steeds moeilijker. Mijn bord is leeg. Ik leg mijn bestek neer. Jij eet nog twee happen door. Moedig. Dan leg jij ook, met een nauwelijks hoorbare zucht, je bestek op je bord. Je kijkt me aan. Weer die glimlach. ‘Wil je nog een toetje?’ vraag ik. ‘Ik weet het niet.’ antwoordt jij. Je wilt niet opgeven. Ik wenk de ober en vraag om de dessertkaarten. Terwijl wij die bestuderen, ruimt de ober af. Ik zie hem telkens een steelse blik op jou werpen. En ik snap waarom. Door jouw interne strijd zie je er zo kwetsbaar uit. Je ogen glanzen. Je ben zacht en toegankelijk. Een man moet wel blind zijn, wil hij dat niet zien.” Ik voel precies wat hij bedoelt. De herinnering aan de keer dat hij me met klemmetjes op boodschappen liet doen, ligt nog vers in mijn geheugen. Ze waren klein en niet zo strak. Ik voelde ze nauwelijks. Zachte tintelingen zo af en toe. Stelde eigenlijk niet zoveel voor. Maar na een half uurtje veranderde dat. De gevoeligheid nam ineens in razend tempo toe. Die twee kleine plekjes op mijn lichaam ...

... groeiden in aandacht tot buitenproportioneel. Het werden sirenes die alleen nog maar riepen: verlos ons, verlos ons! Hij zag me worstelen, ik zag het aan zijn blik. Maar hij vroeg me rustig te bedenken of we alles nu hadden voor het eten. En ik wist dat ik moest voorkomen dat we iets zouden vergeten. Ik deed mijn best, maar inmiddels was ik in staat om daar ter plekke in het gangpad van de supermarkt door iedereen genomen te worden als die maar mijn tepels zou bevrijden! “De ober vraagt of we nog iets willen bestellen. Ik kijk over mijn menukaart naar jou en zeg ‘Nee, dank u.’ tegen de ober. Jij haalt opgelucht adem. Ik vraag om de rekening. Als de ober die komt brengen, vertel ik hem dat we nog iets met hem willen bespreken en of er een plek is waar dat even rustig kan. De ober kijkt me enigszins verbaasd aan, maar zegt dan hem te volgen. Ik sta op, steek mijn hand naar je uit die jij vragend aanneemt. Ik duw je zachtjes voor me uit. De ober neemt ons mee naar een kantoortje. Hij sluit de deur achter ons en wacht op wat komen gaat. Er staat een bureau. Ik laat jou je handen op de rand zetten en haal een touw tevoorschijn waarmee ik ze vastbind aan het bureau, zó dat je ze niet meer kunt bewegen. Ik ga achter je staan, spreid je benen en til je mooie, lange rok op. Die leg ik over je rug. Onder je rok ben je, zoals het hoort, naakt. Ik haal een condoom uit mijn zak en geef die aan de ober. Ik vertel hem dat hij exact vijf minuten heeft om zich helemaal uit te leven. Dat hoef ik ...