En vanille-ijs toe. - Sex Verhalen

En vanille-ijs toe.

Ik lig naakt en geketend. Mijn armen en benen gespreid, vastgebonden aan de vier hoeken van het bed. Hij heeft me een masker opgezet. Ik hoor hem lopen om het bed, bezig met dingen klaarzetten? Ik wacht af wat hij vandaag met me gaat doen. Hij stopt vlak achter me. Ik voel de warmte van zijn lichaam bij mijn hoofd. Zachtjes streelt hij mijn haar. Dan buigt hij zich voorover, zijn lippen op mijn borst. Hij zuigt aan mijn tepel, neemt haar tussen zijn tanden en trekt. Hij laat los, neemt mijn borst in zijn warme hand en ineens voel ik een scherpe pijn aan mijn tepel. Ik haal diep adem en hoor hem zachtjes grinniken, terwijl hij zich alweer naar mijn andere borst buigt. Die krijgt dezelfde behandeling: zuigen, bijten, trekken. Ik anticipeer op de pijn die daarna zal volgen. Die is er niet minder om. Ik schrik er alleen niet zo van. “Wat natuurlijk ook kan,” begint hij, terwijl hij zich uitstrekt naast me op het bed, “is dat we er een beha van maken. Dan verbind ik ze met een mooie ketting die ik dan strak genoeg achter je nek langs laat gaan, zodat die je borsten omhoog houdt.” Zijn vinger glijdt over mijn lichaam, rond mijn borsten. Een zachte streling waarvan ik kippenvel krijg, zodat mijn tepels nog meer rechtop willen staan. Ik voel ze drukken tegen de stevige klemmen die dat onmogelijk maken. “Ik laat het kettinkje kruislings over je borst lopen, zodat het er mooi uitziet zo onder je jurk vandaan.” “Maar dat hou ik nooit lang vol!” onderbreek ik hem, bij de gedachte aan ...

... het gewicht van mijn borsten hangend aan mijn tepels en daar dan ook nog het gewicht van een jurk overheen. Hij legt zijn vinger op mijn lippen. Ik moet stil zijn. “Dat hoeft ook niet. Een paar uur maar. We gaan uit eten . Naar een gezellig restaurant. Tafeltje voor twee, kaarsje, wijntje. Jij hebt de menukaart voor je maar je bladert niet. Je doet je best een keuze te maken, maar er is iets dat voortdurend, zacht maar aanwezig je aandacht vraagt. Ik vraag of je een voorafje neemt. En jij antwoordt dat je liever wilt kijken of je aan het eind nog zin hebt in een toetje. Je ogen dwalen nog even over de gerechten en dan sluit je met een zucht de menukaart. Alsof hij op dit teken gewacht heeft, verschijnt daar direct een ober naast je. Of je je keuze hebt kunnen maken? Je glimlacht naar hem op en doet je bestelling. Allemaal net zo vriendelijk en beleefd als normaal. Alleen net een fractie later.” Ik glimlach. Ik kan het me levendig voorstellen. Die zachte, zoete pijn die steeds aanwezig is en die maakt dat ik net niet zo adequaat reageer als normaal. Ik voel ook in het echt nu hoe diezelfde pijn voortdurend kleine signaaltjes uitzendt naar mijn vagina. Ik voel hoe nat en warm ik daar al ben en haal tevreden kronkelend diep adem. Ach, die arme ober. Het kan niet anders dan dat al die seksuele energie die door mijn lijf pulst zichtbaar is aan de buitenkant. “We praten. We eten. Soms ga je zo op in het gesprek, dat je even je speciale beha vergeet. Maar dan beweeg je je enthousiast ...