yasmin - Sex Verhalen

yasmin

... Ik keek langs haar op de grote klok die achter haar hing er zag dat het bijna twaalf uur was. "Ik zie dat het bijna tijd is om te lunchen. Wat denk je, heb je zin om bij te praten onder het genot van een kopje koffie?" Yasmin keek me geringschattend aan. Ik begreep dat het voor haar bijna een ongepast voorstel was. "Niks bijzonders gewoon als ouwe klasgenoten onder elkaar," ik wilde het woord vrienden maar niet gebruiken, dat zou haar misschien alleen maar afschrikken. "Ik ben om half één pas vrij," zei ze. 'Ik zou wel tot drie uur wachten' dacht ik blij dat ze op mijn voorstel was in gegaan. We spraken af op het terras van de dichtstbijzijnde lunchroom. Ik vertrok hoopvol dat ze zich aan haar woord zou houden. Tot mijn opluchting kwam Yasmin op de afgesproken tijd aan lopen. Toen ze ging zitten bestelde ik voor ons iets te eten en wat te drinken. We keken elkaar aan. Ik zocht naarstig in mijn hoofd naar een gespreksonderwerp. Nu had haar totaal onverwacht weten te verleiden tot een ontmoeting en nu wist ik zo snel niet met wat ik moest zeggen! Yasmin verbrak de stille. "Wat ben jij na school gaan doen?" vroeg ze. Ik haalde mijn schouders op. De tijd waar ze me nu aan herinnerde met die vraag was voor mij geen goede periode geweest. Mijn ouders worstelde in die tijd met de komst van een grote supermarkt in de buurt waar ik woonde. Langzaam zag ik het levenswerk van mijn ouders opgaan in rook. Tussen de bedrijven deed ik een opleiding economie. Toen uiteindelijk door de ...

... moordende concurrentie mijn vader de winkel sloot is het nooit meer geworden zoals het was. De gezondheid van mijn altijd hard werkende ouders ging snel achteruit tot ik op het laatst alleen achter bleef. Ik eindigde mijn verhaal aan Yasmin met de woorden dat ik dus nu alleen was, en op het moment niks deed. Die ruimte werd me gegeven vanwege de erfenis die ik had gekregen, waar mijn ouders hard voor hadden gewerkt. "En jij," vroeg ik, toen ik klaar was met mijn verhaal. Yasmin keek me ernstig aan. Ze verontschuldigde zich dat ze zo'n voor mij moeilijke vraag had gesteld. "Het spijt me heel erg voor je ouders," zei ze. "Is niet erg," zei ik. "Maar nu is het jouw beurt, vertel." "Ik heb voor bibliothecaris geleerd, vertelde ze. "En daarna iets van oudheidkunde, maar dat ben ik op een gegeven moment mee gestopt. Ik woon ook nog thuis, mijn ouders leven gelukkig nog." Ik begreep uit haar verhaal dat ze, net als ik ook nog geen partner in haar leven had gevonden. "Dus nog niet uitgehuwelijkt?" Ik probeerde er een grapje van te maken, maar dat viel niet zo in goede aarde. Yasmin keek me een beetje verloren aan. "Deze zomer moet ik naar Marokko, en dan gaat het gebeuren." Het huwelijk is al geregeld." Ze keek stilletjes voor zich uit. Zo te zien werd ze van dit vooruitzicht er niet echt vrolijker op. Ik slikte even wat weg. Alleen al de gedachte maakte me misselijk. Ik kon het me bijna niet voorstellen dat zo'n mooie jonge vrouw was voorbestemd, om als onderdrukte haar leven verder te ...