yasmin - Sex Verhalen

yasmin

Ik liep een boeken winkel binnen. Normaal gesproken kwam ik daar nooit, maar alle ophef en de verhalen rond het boek over die grijze tinten had me zo nieuwsgierig gemaakt dat ik de stap maar eens waagde. Het was dan wel, zoals ze zeiden een boek dat veel door dames werd gelezen, maar dat kon me eigenlijk niet zoveel schelen. Het was rustig in de winkel, ik keek rustig even rond tot ik het epistel gevonden had. Dat was niet zo moeilijk. Er stond er flinke stapel kopieën opgesteld. Ook hier een echt bestseller dus. Ik nam een boel van de stapel en liep naar de toonbank, waar een meisje met haar rug naar me toe stond, die druk bezig was om een doos leeg te maken. Haar achterkant zag er niet onaardig uit. Ze droeg een strakke jeans waar een appetijtelijk strak kontje in verpakt zat. Ik zag dat ze ook een mooi donkerrood hoofddoekje droeg. Ze was zo druk, dat ze niet eens in de gaten had dat ik af wilde rekenen. Ik schraapte mijn keel. Ik was toch al een beetje opgelaten vanwege de literatuur die ik in mijn hand had. Wat moest zij wel niet denken over het boek dat ik af wilde rekenen. 'Wat moet die kerel met dat erotische vrouwen boek?' "Juffrouw mag ik even dit cadeau'tje afrekenen," vroeg ik. Het meisje staakte haar bezigheden, en draaide zich om. "Hè Yasmin?" zei ik verrast toen ik haar herkende. "Tim!" zij was met zo verrast als ik. Yasmin is een Marokkaans meisje waar ik zo'n beetje de hele basisschool mee in de klas had gezeten. We hadden elkaar daarna nooit meer gezien. Op ...

... die school waren we allebei eigenlijk een buitenbeentje geweest. Ik bemoeide me eigenlijk nooit zoveel met mijn klasgenoten. Ik had ook geen boezem vrienden waar ik na schooltijd me omging. Mijn ouders gaven me daar nooit de kans voor. In de kruideniers winkel die ze in die tijd hadden, staken ze al de tijd die ze konden benutten, en ik moest als enigstkind altijd helpen, zo jong als ik toen was. Yasmin, had in die tijd altijd moeite met de acceptatie van haar mede leerlingen, vooral toen de tijd aan brak dat haar ouders besloten dat ze oud genoeg was om een hoofddoek te gaan dragen. Het was best moeilijk omdat zij de enigste was met een ander geloof in de klas. Voor ons, als haar klasgenoten was het in die tijd bijna niet te begrijpen dat ze die hoofddoek droeg. Het heeft onze leraar in die tijd ook nog wat enige moeite gekost om dat aan ons, totaal onwetende Nederlanders uit te leggen wat de reden daarvan was. Het was vooral in het begin, een lastige tijd zijn geweest voor haar. Ik keek Yasmin aan. Het enigste wat ik kon bedenken als eerste reactie was, 'wat is dit meisje mooi geworden zeg!' Ik werd er gewoon een beetje duizelig van. "Jeetje, dat is lang gelegen zég. Hoe is het met je?" Ik wilde haar een hand geven, maar ik bedacht me. Dat is in haar geloofswereld niet gepast, en ik wilde haar niet in verlegenheid brengen. Ze glimlachte, volgens mij had ze wel in de gaten waar ik aan dacht. "Goed," zei ze. "Het is lang geleden dat we elkaar voor het laatst gezien hebben." ...