Van de Een Komt de ander 17 - Sex Verhalen

Van de Een Komt de ander 17

... goed zat. Zij lachte verlegen lief omdat ik antwoordde, "Bij jou zit altijd alles goed" al ben je zeiknat geregend en dertig jaar ouder." Eva drukte met een keurig verzorgd en gelakt vingertje op de zoemer. Er klonk een bromtoontje waarop de deur geopend werd. Het gehele personeel met het stekelvarkentje voorop, kwam binnen en stelde zich voor. De eerste naam was ik al weer vergeten voordat ik de laatste hoorde maar dat boeide toch niet. Alleen de naam van dat lijkbleke grietje was blijven hangen. En dat niet alleen omdat zij Antionnette heette. Ik had eerst alleen haar smalle gezicht gezien. Nu zag ik dat zij verder ook broodmager was met uitzondering van haar tieten. Die bleke Bet was in het bezit van twee enorme bolle joekels. Zacht fluisterde Eva in mijn oor, "Ook uit mijn assortiment, Paula heeft er ook een paar gekregen." Ineens doemde de rechtszaal weer in mijn gedachten op. Paula had vanmorgen ook ineens een echte boezem gehad. Ik was zo druk geweest en was het helemaal vergeten. Een paar mensen van Eva's staf konden zich mij nog herinneren van mijn eerste bezoek. Zo ook Antionette en Johnny die haar vriend bleek te zijn. Een slungelig, ook zwartgeverfd schriel knaapje compleet met zonnebril. Ook hij had zelfs in deze zonnige zomer, net zoveel kleur als een bloeiende kalkemmer. Beide gingen geheel, overigens wel smaakvol in het zwart gekleed. Hun spierwitte huid viel daardoor nog eens extra op. Aardig en spontaan waren ze wel hetgeen je in eerste instantie niet zou ...

... verwachten van die twee opgewarmde lijken. Hij had gemerkt dat ik oplettend bestudeerde of ik iets van d**gs bespeuren kon. Johnny verklaarde grijnzend dat het noodgedwongen hun levensstijl was en nam even zijn zonnebril af. Tot mijn schaamte zag ik dat hij een echte albino was. Zijn rode oogjes twinkelden echter van plezier. Ik verontschuldigde me en zei, "Echt sorry hoor, maar het is een beroepsziekte. Je ziet na verloop van tijd overal spoken." Antionette lachte hartelijk en zei het me niet kwalijk te kunnen nemen. "Het overkomt ons vaker, eigenlijk onze eigen schuld. We gaan ook gekleed als Dracula door het leven", voegde ze er nog lachend aan toe. Mager waren zij al altijd geweest en zij bleef uit solidariteit met hem ook maar uit de zon. Eva had het ook meegekregen en zei zakelijk, "Als ze om het even wat ook gebruikten, had ik ze nooit in dienst genomen." Eva droeg zorg voor haar ondergeschikten maar verlangde er ook wat voor. Zij was beslist niet de gemakkelijkste en voerde een straf beleid. Wie naast de pot pieste kon onherroepelijk vertrekken. Daarentegen was zij wel een goede werkgeefster die eerlijk en gerecht was. Ik merkte nu aan het algemene gesprek dat Eva haar mensen al had ingelicht. Zij had als eerste vanmorgen haar mensen verteld dat zij weer in het huwelijks bootje stapte. Deze keer wilde zij echt tijd voor haar gezinnetje hebben en daarom zou de zaak verkocht worden. Het personeel had het er wel moeilijk mee maar begreep het ook wel. Eva had beloofd dat ...