Van de Een Komt de ander 17 - Sex Verhalen

Van de Een Komt de ander 17

MAANDAG 27e dag Neukende skeletten, Manon en drie "schoolmeiden' op avontuur.Op een bijna onmenselijke manier werden wij deze ochtend uit onze slaap gerukt. Wreed werd onze rust verstoort door". een ratelende wekker! Een geluid dat wij bijna vergeten waren zeker na de hemelse rust die er op het château heerste. Daar leefden wij toch als God in Luxemburg. Daar werden wij wakker als we uitgeslapen of geil waren, reden we paard, jaagden, wandelden, stoeiden of zaten gezellig ergens te lanterfanten en vooral". daar waren geen wekkers! Eva had nog zo'n antiek kreng met twee bellen erop. We waren alle vier opslag terug in onze harde werkelijkheid, WERK! Ik had dan wel de brui aan het politiewerk gegeven en had in die woede aanval mijn ontslag ingediend. Spijt had ik er totaal niet van en wilde ook echt ermee kappen. Voor de goede orde moest toch nog naar het bureau want vandaag zou het dan helemaal officieel moeten worden. Dus ik moest eruit en Eva had ook nog steeds haar pretpakketten zaak. Deze ging nu na de vakantie ook weer open en Paula moest met Loes naar school. Eva's bed was wel enorm groot maar Paula ook. Zij slingerde zich gewoonte getrouw met een zwaai aan de linkerkant uit bed. Daarbij rolde ze slaapdronken deze keer over Eva en mij heen. Lachend ontvingen we Paula daarbij en knuffelden haar als een babytje. Loes moest ons zelfs manen met "strafwerk' als we daardoor te laat kwamen. Eva zei, "Hè he dan moet het maar geen Paula voor het ontbijt" en murmelde nog wat over ...

... het werken. Volgens Eva had zij er ook geen kloten zin in en wilde nu ook zo snel mogelijk die Amerikanen polsen. Verheugd zij ze erachteraan dat die Ammies nog herhaaldelijk geïnformeerd hadden of Eva de zaak nog steeds aan hun wilde verkopen. Dat interesse speelde Eva nu in de kaart. Ze zei daarbij wel grijnzend dat ze het niet te overhaast kon doen. Eva wilde er zoveel mogelijk uitslepen. Loes vroeg zich af of Eva wel de volle mep kon houden met onze Nederlandse citruspers, die belasting heet. Eva stelde haar gerust en vertelde dat zij en de meiden de Luxemburgse nationaliteit hadden. Ook de zaak stond op een Luxemburgs hoofdkantoor ingeschreven. Lachend zei ik nu, "En dat is geheid jouw torenkamer op het château, hê sprookjesprinses." Het was zo, de zaak stond inderdaad ingeschreven op het château. Daar had zij ook tijdens de vakantie vernomen dat die Amerikaanse gegadigden zich nog steeds meldden. Triomfantelijk verklaarde Eva dat ze wel een Belgische vader had, maar die was beslist niet achterlijk. Pierre had zijn dochter met raad en daad bijgestaan. Al voor zijn dood had Eva's man gezamenlijk met Pierre de hele business stukje bij beetje overgeheveld. Door Eva's adoptie hadden ook de meiden de Luxemburgse nationaliteit verkregen. Eva's gezicht klaarde plotseling helemaal op. "Zeg Toine", vroeg ze ineens terwijl zij de naadjes in haar kousen kaarsrecht trok. "Als agent moet je toch een Nederlands paspoort hebben of niet soms." Ik vertelde haar dat dat normaal wel een ...