Van de Een Komt de ander 17 - Sex Verhalen

Van de Een Komt de ander 17

... eerste vereiste was. Ze knikte en vroeg of ik mijn ontslag ook al officieel had ingediend. Dat had ik niet, ik had in mijn woede de hele santenkraam op mijn chefs bureau geflikkerd en was gegaan. "Nou dan", zei ze blij, "kun jij de eer echt aan jezelf houden. Met ons huwelijk kun jij ook een Luxemburgs paspoort krijgen. Adieu politie en toch uitbetaling naar dienstjaren!" Ik keek even sullig terwijl Eva een streng donkerblauw mantelpakje aantrok. Grijnzend vroeg ze, "Niet goed deze kleur?" Lachend verklaarde ik haar dat het niet de kleding was maar haar oplossing. Eva kuste mij nu als de mooie koele directrice. Frivool merkte zij nog op dat Paula en Loes er ook lekker gewoon uitzagen, vooral Paula. Die hadden zich als echte schoolfrikken gehuld in hun arbeidskleding. Paula was gekleed in haar trainingspak met het geijkte fluitje en de stopwatch om haar nek. Er was echter een verschil. Ze had ineens dikkere tieten. Paula werd steeds vrouwelijker in haar gedrag en dat lag niet alleen aan haar zwangerschap volgens Eva. Psychologisch weldoordacht had deze gezegd, dat Paula zichzelf eindelijk accepteerde zoals ze was. Loes had weer een van haar strakke grijze kokerjurkjes aan en was weer die grijze muis met het brilletje. Zij was echter ook in een klein detail voorgoed veranderd. Loes had het meeste boenwerk gehad na onze seksverkleedpartij. Die Aziatische look beviel mijn zus prima en had haar iets mysterieus gegeven. Zij maakte zich nog steeds zo op. Niet zo overdreven als ...

... eerder maar wel duidelijk en natuurlijk. Ze had al van zichzelf al die mooie amandelvormige ogen. Deze had zij nu licht geaccentueerd met eyeliner en oogschaduw. Ze merkte dat ik me even aan haar stond te vergapen en lachte vriendelijk. "Kinderen opschieten, anders jullie komen te laat", zei Loes met een krakend stemmetje. Paula liet ons nog even gauw lachen. Zij vroeg of ik nog even op haar fluitje wilde blazen. Ik liet het ding om haar hals fel snierpen en zei, "Dat is geen politiefluit of bedoelde je dat andere fluitje." Eva beaamde dat en stelde, "Klopt die zijn echt langzamer en hun gebruikers vooral van begrip". Zij dirigeerde ons daarna met vaste hand naar beneden. Loes kwam er tot haar schrik achter dat zij haar tas nog moest inpakken. Paula vond het alleen daarom al een goede keus geweest zelf gym te gaan geven. Lekker dubbelzinnig zei ze, "Ook daarvoor heb je alleen een goeie fluit voor nodig." Eva lachte om Paula's opmerking en keek naar een blije Loes. Deze kwam net terug uit hààr kantoor. Verrukt zei ze, "Als we ooit sprookjesbosneuken". hebben we ook al een goede fee" Vera." Vera had niet duimendraaiend op Pierre zitten wachten. Loes' verstrooidheid inmiddels kennende had Vera Loes' tas ingepakt en klaar gezet. Snel dronken wij nu onze koffie. Ook dat was op de valreep nog mogelijk dankzij Vera's technische bobbeltjes en mijn Assepoesters aversie tegen het huishouden. Loes en Paula reden met mijn wagen naar school. Ik zou door Eva op het bureau worden afgezet. Die ...