Van de Een Komt de ander 17 - Sex Verhalen

Van de Een Komt de ander 17

... kweken." Paula keek mij daarbij verheugd aan en vertelde dat ze het ook zelf graag wilde. Eva begeleidde intussen Manon naar voren. Ik hoorde hoe Eva haar de wacht aan zei, "En knoop maar goed in je oren dat ik jou kapot kan procederen." Daarbij noemde Eva een naam die zelfs mij deed huiveren waarna ze ineens veel gematigder vervolgde, "Zo niet, dan kan ik je ook laten helpen zodat jij jouw probleem onder controle kunt krijgen. De keuze is aan jouw meiske!" Ik huiverde ondertussen ook van Loes die zich gebukt had en mijn lul afzoog. Zij liet zich daarbij mij sensueel aankijkend langzaam door haar knieën zakken. Paula waarschuwde haar hitsig niet te ver te gaan. Ze wilde op Eva wachten. Die had het volgens haar het meest verdiend. Lachend hoorde ik Eva nu zeggen, "dat klopt schatjes hebben jullie hem daarom voor mij warm gehouden." Om vooral niet toch nog te komen, duwde ik Loes' hoofd resoluut terug. Zij liet haar mond met een zuigend geluid van mijn erectie afduwen. Met een luide smak kwam tenslotte mijn eikel vrij. Deze trok daarbij een slijm draad uit Loes' mond na. Loes had me zwaar opgegeild en had er plezier in gehad. Heet zei ze dan ook, "Ik ben zo paarrijp dat ik eigenlijk tot het uiterste wilde gaan." Zwaar ademend van op winding wilde ik afleiding. Eva merkte het en kneep even in mijn eikel. Lachend naar Loes toe zei ze, "Heet hê". jij krijgt je deel ook nog lekkertje." Ze lachte en vroeg Eva hoe zij die bewuste persoon die ze daarnet noemde kon. Luchtig zei Eva, ...

... "Och dat was een goede vriend van Anton. Jullie leren hem ook nog wel eens kennen. Hij belde trouwens als eerste pap, om te feliciteren bij onze verloving." Opgewekt liet Eva tot Paula's en Loes' verbazing weten dat zij nog steeds een afspraakje had met een bouwvakker. Eva vroeg meteen of zij er ook bij wilden zijn. Ze gooide haar nu blonde haren daarbij frivool naar achteren. Nou dat wilden Paula en Loes maar al te graag en zeker toen ze wisten wie die bouwvakker was. Snel verdween Eva al zoenend haar plannetje smedend met hen naar binnen. Loes riep nog uitdagend, "Onze ouders zijn ook met vakantie. Kom maar over een half uurtje of zo, lekker stuk." Daar stond ik dan met mijn stijve in wat ik nu mijn achtertuin mocht noemen. De waterton bracht verlichting. Gewoonte getrouw keek ik de plaats van het delict nog eens grondig na. Waarom weet ik ook niet echt. Misschien omdat ik op de leergang technische recherche in Wolheze, geleerd had goed te kijken voordat de bobo's kwamen. Deze keken namelijk met hun voeten en noemden wij altijd het Dactyloscopischvernietigings Commando. Ik grijnsde over de herinnering hieraan en keek rond als Sherlock Homes. Voor de hoop hooi lag mijn trofee. Een kapot gescheurd slipje. Dat had ik van Manon's reet gerukt. Ik nam het op en terwijl ik me ervoor bukte zag ik even verder haar bonnenboekje liggen. Dat lag nog net half onder het canvas uit. Nieuwsgierig keek ik erin en zag wat vreemds. Het was verkeerd genummerd. De cijfers waren al een paar jaar ...