Juf Annemie in Italië - Sex Verhalen

Juf Annemie in Italië

... achterwege bleven? Vaginale droogheid… op dat moment kon ik mezelf erom haten. Pas toen onze mokken koud waren, nam Chantal de mijne uit mijn handen en zette de koppen netjes naast elkaar op het bijzettafeltje aan haar kant van de bank. Ze schoof dichterbij, haar schouder rustte tegen die van mij. Haar helderblauwe ogen boorden zich in de mijne. “Mag ik, Annemie?” fluisterde ze. Wat ze precies bedoelde wist ik niet, maar met een bescheiden knikje stemde ik toe, daarbij mijn onzekerheid negerend. Ze boog naar me toe en met haar hand streelde ze mijn haren achteruit tot mijn oor vrij kwam. Direct daarna trok ze van daaruit met haar warme lippen een strelend zacht spoor over mijn wang tot bij mijn mond. Ik rilde en hield mijn adem in. Chantal was lang niet zo verlegen als ik. Haar warme adem suste mijn trillende lippen. Het puntje van haar tong volgde de lijnen van mijn mond, zacht en teder, zonder dat ze me ook maar een moment het idee gaf dat ze me ergens toe wilde dwingen. Haar fluweelzachte lippen proefden de mijne zonder dat ze me opjoeg. Die streling was zo vertederend dat mijn lippen vanzelf open gingen en ik haar tong bij me binnenliet. Speels zoenend, met slecht het puntje van haar tong in mijn mond, wachtte ze af. Zodra ik haar terug begon te zoenen kwam ze plots veel dieper bij me binnen. Ze kuste me indringend en zo gepassioneerd dat ik onze zoen vrij snel moest afbreken om naar adem te happen. “Dit deed jij nog nooit hé, is het wel?” vroeg Chantal. “Toch wel,” ...

... zei ik snel. Ik dacht vertederd terug aan mijn avontuurtje met Maya Van Den Buys en besloot om eerlijk te zijn tegenover Chantal. “Een keer, op een onverwacht moment. Het was met een oud-leerlinge van me. Een lesbische meid die me op sleeptouw nam.” “Waarom ben je dan bang, Annemie?” Haar stem klonk niet verwijtend of afstandelijk. Integendeel, ze vleide zich zelfs strak tegen me aan. “Was het misschien een nare ervaring toen?” “Helemaal niet. Het was zelfs een heel fijne ervaring waar ik met veel plezier aan terugdenk.” Het enige wat ik mezelf naar Maya toe kon verwijten, dat was dat het nooit meer verder dan ‘aan terugdenken’ was gekomen. Dat ik op Maya’s uitnodiging nooit meer was ingegaan, dat hoefde ik Chantal nu echter niet allemaal uit te leggen. “Waarom heb ik dan het gevoel dat je bang bent, Annemie? Ligt het aan mij?” “Nee… Het ligt absoluut niet aan jou. Ik ben echt niet bang… toch niet zoals jij dat bedoelt. ”Ik bloosde verlegen. Die laatste woorden waren een ingeving van het moment, maar daardoor kon ik uiteraard niet meer terug. Ach, ik kon maar beter mijn probleem opbiechten. Ik was ervan overtuigd dat Chantal het wel zou begrijpen, mocht het me niet lukken om los te komen. Zeker als ik haar vooraf in vertrouwen nam. “Hoezo, zoals jij dat bedoelt? Hoe zou ik jouw twijfel dan moeten interpreteren?” “Ik…” Hoe zeg je tegen een zo’n lief mens, die op dat moment niets lever leek te willen dan met je te vrijen, dat het meer dan waarschijnlijk niet zal lukken door de ...