Juf Annemie in Italië - Sex Verhalen

Juf Annemie in Italië

... mijn onzekerheid die me bijna deed stotteren. Aan de basis daarvan lag alweer dat warme gevoel dat over me kwam telkens ik haar zag, maar dat niet alleen. Nu ze me aanraakte voelde ik voor het eerst sinds heel lang weer iets in mijn onderbuik. Iets wat ik niet meteen als opwindende kriebels zou catalogeren. Eerder een deugddoende warme tinteling die ik in tijden niet meer had gevoeld. “Zullen we ergens anders heengaan waar we ongestoord kunnen praten?” vroeg ze. Natuurlijk wilde ik dat. Al urenlang wilde ik dat, dagenlang zelfs, als ik eerlijk met mezelf was. Alleen had ik niet de moed gehad om op haar toe te stappen en haar aan te spreken. Terwijl ik me dat realiseerde, zag ik weer de donkere Italiaanse voor me. Haar dreigend uitgesproken woorden deden me aarzelen. “En die donkere dan, …” ik kon de woorden nauwelijks over mijn lippen krijgen. “die … die vriendin van daarstraks.?” Chantals vertrouwde lieve glimlach kwam meteen weer op haar gelaat. “Oh die,” zei ze verrassend luchtig, “dat was mijn ex vriendin. Ik heb het net uitgemaakt.” Of het voor mij een verschil zou uitmaken wist ik niet, maar zonder het waarom te kennen geloofde ik haar. “Mijn bescheiden flatje of jouw hotelkamer?” vroeg ze, “ik woon hier maar twee straten vandaan.” Ze keek me vragend aan, maar tot meer dan mijn schouders ophalen kwam ik niet. “Oké. Dan gaan we voor een kop koffie naar mijn optrekje,” besloot ze in mijn plaats. Eenmaal op straat liep ze heel dicht naast me en al gauw voelde ik hoe haar ...

... hand de mijne zocht. We keken elkaar enigszins verlegen lachend aan, waarop ik mijn vingers spreidde tegen die van haar zodat ze in elkaar konden verstrengelen. Een simpel en deugddoend gebaar dat me op slag een dubbele dosis vertrouwen in Chantal bezorgde. Haar appartement was als Chantal zelf. Niet overdreven groot of luxueus, maar het droeg hetzelfde soort hartelijke warmte in zich die ze zelf ook uitstraalde. Het soort warmte, rust en geborgenheid waar ik me meteen goed bij voelde. Ergens leek het alsof ik thuiskwam, zo vertrouwd voelde haar flatje aan. Haast een droom was het, behalve dan de grote mok koffie die ze me aanbood, die was echt. Terwijl we van de hete koffie nipten, kwam Chantal naast me op de bank zitten. Ze plooide haar voeten onder haar billen, waardoor haar ene knie op mijn dijbeen kwam te liggen. Het gebeurde gewoon, vanzelfsprekend haast, alsof het zo hoorde. We dronken onze koffie zonder dat er tussen ons ook maar één woord viel. Van mijn kant kwam dat omdat ik behoorlijk nerveus was. Ik wist dat het niet bij een kopje koffie zou blijven. Chantal verwachtte meer van me. Door met haar mee te gaan, had ik haar minstens de indruk gegeven dat ik dat ook wilde. Op het moment dat we het hotel verlieten wilde ik dat wel degelijk, maar de tintelingen van toen waren nu heel ver te zoeken. Chantal was mooi en lief en ergens verlangde ik er zeker naar om dat mooie lijf van haar te verkennen en te verwennen. Maar … zou ik het wel kunnen als die intieme prikkels ...