Juf Annemie in Italië - Sex Verhalen

Juf Annemie in Italië

... fysieke remming waar je mee zit? Een weg terug was er niet en dus koos ik maar voor de directe weg. “Ik heb een gynaecologisch probleem, Chantal. Sinds ruim een jaar heb ik last van vaginale droogheid, waardoor ik tijdens…” “Ssst…,” fluisterde ze in mijn oor. Met een vinger op mijn lippen legde ze me het zwijgen op. “Ik hoef geen details, Annemie, ik begrijp het zo ook wel. Voor een lieve warme vrouw als jij, nota bene in de fleur van je leven, moet dat wel heel erg moeilijk zijn. Ik leef met je mee.” Alsof haar woorden extra ondersteuning nodig hadden, nam ze mijn rechterhand in de hare. Ze trok zich niet terug maar ging nog wat steviger tegen me aanleunen. Minstens een volle minuut zeiden we geen van beiden iets, tot ik voelde hoe ze mijn trouwring tussen haar vingers nam en er een beetje mee speelde. “En hij?” vroeg ze tenslotte, “hoe gaat hij daar mee om?” “Ach…” Verwonderd om haar reactie wikte ik mijn woorden. Ik had wel eens eerder iemand in vertrouwen genomen, maar niemand had mij ooit een vraag in die richting gesteld. Dat was nieuw. “Mijn man toont begrip voor me en dwingt me nergens toe, maar anderzijds is hij de interesse in zijn echtgenote aan het verliezen. Wat me daarbij nog het meest verontrust, dat is dat ik dat niet eens zo erg vind. Chantal, ik maak mezelf wijs dat Arie en ik nog steeds in perfecte harmonie kunnen samenleven, zolang hij me maar niet aanraakt. Natuurlijk is dat niet zo en weet ik dat ik hem tekort doe, maar bij de minste streling van hem ...

... reageert mijn lichaam haast allergisch. Bang als ik dan telkens ben dat hij op zoek zal gaan naar meer intimiteit, verdraag ik zijn aanraking niet meer.” Chantal omarmde me stevig en met haar hoofd op mijn schouder rustend, nam ze de tijd om mijn woorden te interpreteren. Eigenlijk waren die twee zachte armen om me heen precies hetgeen wat ik op dat ogenblik nodig had. Meer nog dan woorden gaf ze daarmee aan dat ze me begreep en met me meevoelde. “Annemie?” zei ze na een tijdje. “Ja?” “Hoe moet ik dit naar mij toe vertalen? Mag ik je aanraken?” vroeg ze. “Gekkie…Dat doe je toch al.” “Ja, maar… intiem aanraken bedoel ik. Dat wil ik al vanaf de eerste avond dat jullie hier zijn . Als ik me vergis moet je het zeggen, maar ik voelde toen tijdens het diner al een soort wederzijdse aantrekkingskracht tussen ons. Wat mij betreft is die sindsdien alleen maar toegenomen.” Het jubelende gevoel dat me overviel deed mijn hart sneller slaan. Mijn ‘probleem’ schrok haar niet af. Ze wilde me nog steeds…Wat kon ik anders dan zeggen dat ze zich niet vergistte. Dat die aantrekking er bij mij absoluut ook was maar dat ik anderzijds bang was dat ik haar teleur zou stellen. “De kans dat jij me teleur zult stellen lijkt me heel erg klein, Annemie. Ik ben bang dat het eerder andersom zal zijn, maar niet proberen is niet weten. Als je me durft vertrouwen, zal ik echter alles geven wat ik in me heb om het jou naar je zin te maken, lieve schat. Ik beloof dat je dat ik niets zal doen wat je niet wilt. Ik ...