Jing Tian - 1 - Sex Verhalen

Jing Tian - 1

... voornamelijk voor zichzelf probeerde te houden. ,,Welkom thuis Jing.’’ Zei hij na een korte stilte. Hij wist m’n naam. ,,Hoe weet u m’n naam?’’ Vroeg ik hem dan ook gelijk. En ik zei blijkbaar ‘’u’’ tegen hem. Het was de manier waarop hij sprak. Hij klopte met zijn hand, wat geen hand bleek te zijn, op de bank naast hem. Hij had klauwen, die hij al die tijd nog voor zich had gehouden in zijn weide mouwen. IJzingwekkend was de korte blik die hij me gaf toen hij over z’n schouder keek. Dit was geen mens. ,,Kom nou maar, ik heb een hoop uit te leggen. En jij hebt nog een hoop te doen.’’ Zijn rust werkte in op me, en ik stapte zowaar dichterbij, al was het nog zo voorzichtig. ,,We zien niet zo veel mensen hier. Dus de meesten zullen net zo gek kijken als jij nu doet.’’ Sprak hij dan behoedend. Ik bleef schuin-achter hem staan en aarzelde nog altijd. Wat lomp schoof hij opzij en liet hij me zien dat er meer dan genoeg ruimte was op het houten bankje. Maar nu ik dicht op hem stond zag ik niet alleen dat het geen mens was, maar dat hij ook een stuk groter dan me was. ,,Jing? Kom even zitten, alsjeblieft.’’ Hij schoof na zijn woorden zijn rieten hoedje naar achteren die op zijn brede schouders bleef liggen, en draaide nu zijn hoofd naar me toe. Hij had een zwarte sik en een zwart draad snorretje die bijna net zo lang was, maar daarbij waren de vergelijkingen met een normale man ook wel gelijk gesteld. ,,Een panda?’’ Vroeg ik stom geslagen en starende keek ik naar het figuur wat ...

... voor me zat, en zag hem naar me lachen. Om me lachen. Hij droeg een lange traditionele robe en had alles weg van een oude meester zoals ik over ze geleerd had in school. Ik durfde zelfs te wedden dat wij in het klaslokaal een schilderij hebben hangen van hem als figuur. Maar dan niet in pandavorm. Ik slikte, en voelde me licht in m’n hoofd worden. ,,Nee, niet een panda. Een Pandaren.’’ Sprak hij toen, en probeerde iets uit te leggen. Hij pakte met zijn grote zwarte poot mijn pols vast, en nog voordat ik het echt verloor en ter aarde stortte, trok hij me naast hem op het bankje. Naast zijn knie stond een groot vat waaruit hij een drankje schonk en overhandigde dat aan mij. Ik keek hem nog even aarzelend aan, maar er was eigenlijk niets aan zijn uitstraling wat mij ongemakkelijk maakte. slechts zijn uiterlijk. ,,Suikerwater.’’ Zei hij dan ook, en even later proefde ik het. Ik werd er wat rustiger van en na een diepe zucht durfde ik wat meer op me heen te kijken terwijl ik naast een geklede panda op een houten bankje zat. Ergens… waar ik niet wist waar dat was.-,,Jing. We hebben op je gewacht.’’ Sprak hij me toen toe. ,,Ik weet dat je een hoop vragen hebt, en die zullen allemaal beantwoord worden. Geef het wat tijd.’’ Ging hij rustig door. Het was een grappig gezicht. Zijn voeten konden niet bij de grond komen. Ik had het idee dat hij ook een stuk ouder was, dan dat ik was. Echt veel ouder. Mijn lange benen reikten wel zover. Maar voor de rest was ik op alle fronten kleiner. Zijn ...