De Reizen Van Clara - 1 - Sex Verhalen

De Reizen Van Clara - 1

... oordeel” riep hij.Enkele zaken gebeurden tegelijk. Een bliksemschicht sloeg in op de hoogste mast. Een gedaante gelijkend op een zwarte rookwolk die iets weg had van een mens stond plots op het dek tussen de matrozen, een vijftal meter van Clara. Een golf sloeg zo hoog in dat het over het dek spoelde. “En zo zal het zijn” riep een stem als die van Sitri “Kapitein Willem Van der Decken, jij en je voltallige bemanning zijn vanaf nu gebonden aan dit schip. Je zal sneller en beter varen dan wie ook, en waar je koers naar zet, daar zal je geraken. Nooit zal je schip zinken of je bemanning sterven. Maar tracht het schip te verlaten, en er zullen vreselijke dingen gebeuren.” De rookwolk loste op, en de storm ging liggen. Hildegonde miauwde nog één keer en werd daarna stil.De Bemanning was ook ijzig stil, niet meer bang, niet meer muitend. Elke poging om David te redden werd gestaakt en één van de matrozen nam het roer over en zette zonder tegenstribbelen koers naar India. De vloek had hen al even geobsedeerd gemaakt als Willem.“Jij lijkt me geen gewone vrouw te zijn” zei Willem toen hij naast haar kwam staan. “Wat is er zojuist gebeurd? Wat dat… De duivel?” vroeg hij. “Een demon, om precies te zijn. Eén van de prinsen van de hel” Zei Clara. “Een leven op zee… om eerlijk te zijn, is dat al waar ik van kon dromen” zei hij. “Alleen jammer van… ach ja” Clara keek op “Jammer van wat?” Vroeg ze. “Jammer at er geen vrouwen hier zijn. En Suzannah, tjah, zij ligt waarschijnlijk weer met een ...

... ander tussen haar benen. Zij was de reden waarom ik soms nog terug naar Terneuzen ging. Ik noemde dit schip niet naar haar omdat ik haar zo graag had. Eerder omdat ik haar anders zou vergeten. Een echte thuishaven heb ik nooit gehad. Misschien is een naamsverandering zelfs wel een goed idee.”“Dus er zijn geen vrouwen aan boord?” Vroeg Clara sceptisch. “Wel, niet genoeg voor de hele crew natuurlijk, je snapt wat ik bedoel.” Zei hij. Clara liet het laken los, het viel op het dek en ze stond nu poedelnaakt tussen de starende matrozen. “Oh ik denk dat jullie je handen meer dan genoeg aan mij alleen zullen vol hebben.” Ze knipoogde speels.Willem nam haar rosse haren en trok haar gezicht naar zich toe. “Denk je echt dat je ons allemaal aankunt? 32 man?” vroeg hij. Clara nam de gesp van zijn riem vast en trok hem dichter naar zich toe. “Geen enkel probleem” fluisterde ze. Plots klonk er gestommel vanuit de kajuiten. De kapitein keek om en zag verbaasd hoe Clara op dek kwam. Er stonden nu twee Clara’s naast hem. Weer kwam een Clara uit de deur, en nog één, en nog één. Tot er acht rosse deernen op dek stonden. “Als ik goed kan tellen” begon de oorspronkelijke Clara “is tweeëndertig gedeeld door acht gelijk aan vier”. Ze grijnsde.Als een ander schip op dat moment voorbij gevaren had, hadden zij een vreemd schouwspel kunnen zien. Op het dek stonden vijf Clara’s. Alle vijf helemaal bloot. Eentje zat op haar knieën terwijl een matroos voor haar stond zodat ze hem kon pijpen, twee andere ...