De Reizen Van Clara - 1 - Sex Verhalen

De Reizen Van Clara - 1

... meesten zich meevoeren in de sfeer van typische zeeluigezelligheid.Een magere vreemdeling die van top tot teen bedekt was met een zwarte mantel trok haast geen aandacht. Hij ging zitten aan de tafel waar degene met zijn hoofd op tafel lag. “Goedenavond” zei de vreemde. “rot op” zei Willem gedempt, die niet eens de moeite nam zijn hoofd op te tillen. Een zwarte kat sprong uit het niets op tafel, Willem schrok recht en sloeg naar het beest dat vijandig kirde. Hij keek naar de man tegenover zich. Er was iets geks met hem, al kon Willem niet zo snel zeggen wat het was.“De Suzannah, dat is toch jouw schip? Ik zou morgen willen vertrekken op een reis, kan je haar tegen de middag klaar hebben voor vertrek?” Vroeg de vreemde. Willem bulderde het uit van het lachen. “Zelfs als dat zou lukken, morgen is het Pasen, welke idioot vertrekt er nu op een Christelijke feestdag? Kom dinsdag maar eens terug en dan zullen we de prijs bespreken.” Willem legde zijn hoofd terug op de tafel. “Ik had me meer van je voorgesteld” zuchtte de vreemdeling, en hij stond op. “Ik had op z’n minst gedacht dat je wat ballen aan je lijf zou hebben”.Op dat moment was Willem recht gesprongen. “Wat zei je daar?” brulde hij. Maar niemand anders in de herberg leek hem te horen of te zien. “Ik zei dat ik gedacht had dat je wel wat ballen in je broek zou hebben, of een lul”. In eender welke omstandigheid had Willem de vreemdeling een klap gegeven. Toch voelde hij zich plots niet zo zeker, hij voelde een vreemde ...

... sensatie in zijn broek na de woorden van de vreemde. Hij voelde zo subtiel als mogelijk was, en slaakte een kreet. Weer leek niemand hem op te merken. Hij voelde niets. De vreemdeling kon een glimlachje niet onderdrukken terwijl Willem van zijn stokje viel.Niet veel later lag Willem in een bed in diezelfde herberg. Het eerste dat hij deed was zijn broek controleren, dit keer was zijn zaakje compleet. Het was zeker en vast een droom, dacht hij. Toen merkte hij de vreemdeling op in de hoek van de kamer. Dit keer zonder lange zwarte mantel. De vreemdeling droeg dan wel een broek, maar buiten de mannenkleren was het overduidelijk een vrouw. Haar bleke huid, haar rosse haren en haar schattige sproeten waren het eerste dat hem opvielen. De lange, slanke gedaante met vormen die alleen maar van een vrouw konden zijn, maakte hem zeker van zijn stuk.“Ik vertrek morgen, met jou en je bemanning richting India” zei de vreemde vrouw. “Vergeet het” zei Willem. “Bang?” Vroeg ze. “Helemaal niet!” riep Willem. “Nee dat zie ik, je bent eerder opgewonden.” Willem keek verward wat ze bedoelde. Een sensatie in zijn broek riep voor de tweede keer zijn aandacht naar zijn kruis. Dit keer zag hij een grote bult. De vreemdeling lachte. “Je moet je niet inhouden hoor Willempje” Ze zette haar rechtervoet (in een leren laars met hak) op een kist, en liet haar hand over haar buik naar beneden glijden. Haar hand ging moeiteloos onder de zoom van de broek. Voordat Willem het doorhad was de vrouw haar edele delen ...