1688: St. Kitt's - Sex Verhalen

1688: St. Kitt's

Leonora stond samen met Henry op de brug. Er stond een flinke bries, waardoor het lange blonde haar van Leonora wapperde in de wind. Het was een merkwaardig plaatje. Haar kleine verschijning met haar onschuldige koppie naast de grote, taaie, Henry Avery. De bemanning keek meewarig naar hen op. Leonora had al bij hen respect afgedwongen, maar na de slachtpartij op haar verkrachters, bezagen ze haar ook met ontzag. Hierdoor kon ze zich volkomen veilig bewegen tussen de bemanning. Leonora, die al kon navigeren als de beste, werd nu ook in het zeilen onderwezen en weer liet ze Avery's mond openvallen van verbazing. Met Leonora aan het roer vloog het schip werkelijk over de golven. Het leek alsof ze al jaren achter het roer stond in plaats van een kleine week. Henry vroeg zich serieus af of hij het schip sneller zou kunnen laten varen. Het schip danste over de oceaan, waarbij af en toe het spant vervaarlijk kraakte. Even kwam het schip met een harde klap door een grote golf op het water terecht. Enkele bemanningsleden verloren hun evenwicht en rolden over het dek. Avery verwachte dat Leonora zou zijn geschrokken, maar in plaats daarvan keek hij in haar verrukte gezichtje. Een juichkreet werd weggevoerd door de harde wind. Enkel Avery had deze gehoord en bijna vaderlijk keek hij haar aan. “Het is laat” zei hij. “je moet gaan slapen”. BOM!!! Leonora stootte hard haar hoofd. Even keek ze verdwaasd in het halfduister. Plotseling rolde ze van het bed en onzacht viel ze op de houten ...

... vloer. Het schip helde gevaarlijk over en ineens was ze volledig bij kennis. Strompelend bereikte ze de deur van de kajuit. Toen ze deze wist open te duwen, stond ze in een vliegende storm waarvan ze het bestaan niet had kunnen vermoeden. Ze zag de angst in de ogen van de mannen en ze besefte zich dat het schip zich in groot gevaar bevond. Henry poogde uit alle macht om het schip te redden. Maar met een steeds zwaarder wordend hart zag hij de golven aan, die hoger en hoger leken te worden. Alle zeilen waren gereefd, maar toch vloog het schip nog steeds met grote snelheid over de woeste oceaan. Plotseling slaakte hij een schorre kreet en viel bewusteloos neer. Een katrol was losgeraakt en deze had hem hard tegen zijn hoofd geslagen. Bijna gelijktijdig hoorde men iemand in doodsangst gillen: “Rotsen!!!! Rotsen!!!! Recht vooruit!!!”. De bemanning vloog naar de boeg, alsof ze het onheil konden afwenden door het aan te zien. Leonora was de enige uitzondering. Doelgericht rende ze naar het roer en wendde hard naar stuurboord. De hele bemanning rolde nu over het dek en er werden een fiks aantal builen opgelopen, maar hier schonken deze geharde, taaie kerels geen aandacht aan. Vastberaden stond de jonge furie achter het roer. Acrobatisch wist ze telkens weer de woest slingerende slingerende katrol te ontwijken, totdat deze eindelijk los schoot en in de kolkende zee verdween. Op een verbijsterend vaardige manier, wist hier een jong meisje een piratenschip vol taaie kerels door een ...