1688: St. Kitt's - Sex Verhalen

1688: St. Kitt's

... en de orders volgden zich snel en juist op. In minder dan geen tijd stond de bemanning klaar om het schip te enteren. Met een woeste blik stonden de piraten op de reling. Als de buit deze keer net zo rijk was als de vorige keer, dan stond hen een mooie plundering te wachten. Wat in ieder geval al wel snel bleek was dat het schip zich deze keer niet zo makkelijk zou overgeven. Meerdere soldaten verschenen op het dek en ook de bemanning was flink bewapend. Ze zouden deze keer voor de buit moeten vechten en hard ook! Leonora stond vooraan en moedigde als een geharde aanvoerder de mannen aan. “Wees scherp en geen genade!! ENTEREN!!!”. Als een woeste golf overstroomden de piraten het dek. De bemanning en de soldaten van de “Flower” verdedigden zich dapper genoeg, maar tegen de piraten, onder leiding van de bloeddorstige furie in de voorhoede, hadden ze geen schijn van kans. Leonora doorboorde met bezielende haat ieder lichaam dat haar voor de voeten kwam. Een officier viel haar aan en twijfelde een fractie van een seconde toe hij haar verbaasd aanzag. Deze fractie van een seconde werd hem fataal. Met één stoot doorboorde ze zijn halsslagader. Het bloed spoot in haar gezicht. Zoals ze op een hete dag zweet van haar voorhoofd veegde met haar mouw, zo deed ze dit nu met het bloed dat van haar gezichtje droop, om meteen een ander lichaam, zieltogend achter te laten. Het gevecht was even hevig als kort, maar ondanks dat de bemanning van de “Flower” luidkeels om genade smeekte, bleef ...

... Leonora tekeer gaan. Henry had moeite haar te kalmeren en hij gruwelde nu even van haar. Haar gezichtje had alle schoonheid verloren. Vegen bloed plakten aan haar gezichtje en haar bloeddorstige ogen stonden leeg. Dit duurde echter maar even. Als overwinnaars liepen Henry en Leonora, zij aan zij, over het dek. Leonora sprak luid: “De mannen die zich bij ons aan willen sluiten zullen worden gespaard”. Slechts drie arrogante officieren spraken hautain: “We gaan nog liever dood, dan een smerige piraat te worden”. Leonora was woedend. Hier werd Henry door drie van die fatten beschimpt. Voordat iemand iets kon uitrichten, doodde ze één officier met haar pistool en de twee anderen met haar degen. Geen van de piraten veroordeelde haar om deze executie. Ook Avery niet. Hiervoor hadden ze de dood te vaak gezien. “Leonora!” klonk de uitroep van Avery. “Weet je wat dit is?” De mannen waren het ruim aan het plunderen, maar Leonora en Avery doorzochten de kajuit van de kapitein. Leonora kreeg een stempel in haar handen gedrukt en ze keek hem vragend aan. “Dit is het grootzegel van de gouverner van St. Kitt's. “Je vader”, liet hij er overbodig op volgen. “Iedere transactie die de gouverneur doet, moet dit zegel dragen, ten teken van echtheid. Je wilde je vader ruïneren, wel nu, hier is je kans. Met dit zegel heb je toegang tot zijn gehele vermogen!” Nu begrijp ik ook waarom je vader soldaten had ingehuurd. Hij had er echter wat meer moeten nemen...”. “Ja, daar is ie dan toch te gierig voor, ...