1. Alice in Hondenland


    Datum: 12-1-2019, Categorieën: Dieren Auteur: Evelien Wilpen, Bron: Gertibaldi

    ... probeerde me voor te stellen hoe Alice de opnames gemaakt had. Was het iemand anders geweest die ze erbij had toegelaten? Maar nee, het beeld was statisch, klaarblijkelijk nam ze alles op vanaf een statief. Nu ik de beelden van voren zag en erover nadacht, begreep ik het: ze had één camera op het statief gehad, en een andere (haar smartphone?) gebruikt om close ups te maken, en beide later als een echte regisseuse versneden. Wát een portret, die Alice, dacht ik nog, terwijl het bloed naar mijn slapen joeg van opwinding. Want ik had voelde hoe ondeugend Alice op deze dvd uit de kast zou komen - ze had die voor eigen gebruik gemaakt, zich niet ervan bewust dat iemand die ooit zou bekijken, taxeerde ik zo. Nu had Alice een close up van haar zelf, en ze sprak het dier toe: 'Lief beertje van me, zal het vrouwtje je eens lekker verwennen?' Klaarblijkelijk kende of, beter gezegd, hérkende Mick die klanken, want hij begon nog meer te piepen en onrustig te worden. Nu ging de close up camera van de snuit van Mick naar beneden: ik volgde de tocht langs zijn witte vacht naar beneden, terwijl ik de bekende stem van Alice hoorde zeggen: 'Wordt mijn beertje een beetje opgewonden?' En inderdaad bleek haar opmerking terecht, oeps!: uit zijn witte schacht was inmiddels een trotse piemel naar voren geschoven. Ik zag, tegen de achtergrond van zijn prachtige witte vacht, een felrode knoepert van een hondelul die nog steeds groeide in omvang. Qua grootte deed hij niet onder voor die van een ...
    ... volwassen man. Hij had ongeveer dezelfde dikte ook, maar week af door het kleine even felrode tuitje dat het apparaat bekroonde. Ik merkte dat de beelden me ongelooooflijk opwonden en, toen ik Alices lijzige stem hoorde constateren 'Is mijn beertje niet een beetje ondeugend?' En: 'Heb je een stijve pik gekregen van het vrouwtje? Foei, en dat nog wel op je verjaardag... Moet het vrouwtje daar eens iets aan doen?', merkte ik dat mijn poesje ongenadig was begon te pulseren. Mijn god, ik zou niet weten of ik in haar positie de verleiding had weten te doorstaan... Maar Alice ging verder met uitdagen, zei temerig: 'Ja? Wil je dat?', en ze herhaalde die frase keer op keer. Maar ook hem direct uitnodigend: 'Wil je dat vrouwtje je hondenlul streelt?' Mick piepte nogmaals, heel zachtjes en heel hoog. En Alice, het duivelinnetje, weer: 'Wil je dat ik mijn beertje als een berinnetje tracteer op je verjaardag?' En hoewel het dier zich nauwelijks meer wist in te houden, gehoorzaamde het Alice nog steeds - ik voelde dat zij dit tergend opwindende 'voorspel' zo lang mogelijk probeerde te rekken. Weer hoorde ik haar stem: 'Wil je dat berinnetje straks jouw neukstaf likt? Die helemaal zuigt?' En wederom piepte Mick, terwijl zijn hele lijf sidderde van opwinding, van uitgesteld genot. En zo deed ik ook, want bijna automatisch, ongemerkt had ik mijn hand in mijn slipje gedaan en was ik begonnen mijn kletsnatte poesje te strelen - mijn god, wat wond me dit op! Zonder me te bedenken trok ik mijn topje, ...
«1234...»