Het broekje van de buurvrouw (pilot) - Sex Verhalen

Het broekje van de buurvrouw (pilot)

... dat het me opwind”. “Je mag het alleen proberen als ik kan zien of je er opgewonden van raakt” zegt Ash suggestief. Ik kijk haar vragend aan, omdat ik niet begrijp wat ze probeert duidelijk te maken, maar ze verheldert haar bedoeling door te zeggen “doe je broek maar uit. Je boxer wel aanhouden”. Verheugd sta ik op uit de stoel, trek mijn broek uit, zodat ik alleen in mijn shirt en mijn boxershort kom te staan, waarna ik haar schaapachtig aan kijk. “Je zal je wel moeten bukken, anders kom je er niet bij” zegt Ash. Nieuwsgierig over het effect dat de in sokjes gehulde voeten op me zal hebben, ga ik door mijn knieën, zodat ik gehurkt voor de bank kom te zitten. Ik kijk nog even naar haar gezicht, maar de instemming is afleesbaar, dus ik buig me naar haar voeten en snuffel er voorzichtig aan. De geur die vrijkomt van de sokken, is een mengelmoesje van het leder van haar laarsjes, lichte transpiratie en de typische muskusachtige geur, die donkere vrouwen nu eenmaal hebben. Het is zeker niet vies, maar het wind me niet direct op, dus ik ruik er nogmaals voorzichtig aan. Om zeker te zijn van mijn bevindingen, leg ik mijn hoofd op de lederen bank, aan de onderkant van haar voeten, zodat ik nogmaals aan haar sokjes kan ruiken, maar nu ter hoogte van haar voetzolen. Eigenlijk ruikt het best lekker, bedenk ik me, waarna ik even vergeet dat Ashleigh nog steeds naar me kijkt, want ik sluit mijn ogen en ruik er nogmaals van enkele centimeters afstand aan. Mijn hersenen sturen een ...

... signaal naar mijn kruis dat zegt “kom eens overeind”. Met mijn hoofd op de bank schuif ik steeds dichter naar de sokjes, zodat ik er uiteindelijk met mijn neus tegenaan eindig. Diep snuif ik de geur mijn neusgaten in, zodat deze in mijn hoofd ontploft en het signaal naar mijn kruis versterkt. Mijn pik schiet overeind in mijn boxershort, maar ik realiseer me dit niet, want ik lig diep snuivend met mijn gezicht tegen de onschuldige, doch heerlijk riekende, sokjes aan en verorber de geur die ervan afkomt. Plotseling verdwijnen de voeten voor mijn gezicht, omdat Ash haar benen intrekt. Glimlachend kijkt ze langs de bank af, naar mijn strak staande boxershort, als ze zegt “zei ik toch”. Hijgend open ik mijn ogen, kijk haar aan en vraag “wat doe je toch met me?” “Ik laat je alleen maar inzien, wat je zelf nooit hebt durven erkennen” antwoord ze serieus. Achteraf weet ik deze woorden pas op waarde te schatten, want ze heeft volkomen gelijk, maar op dat moment kan ik niets anders uitbrengen dan “okay, het zal wel zo zijn”. “Kom eens naast me zitten” zegt Ash, die haar voeten weer op de grond plaatst, om mij ruimte te geven. Als ik naast haar plaats genomen heb op de bank, kijk ik bevreemd naar de bult in mijn boxershort, die niet meer weg zal gaan, voordat ik tot ontlading gekomen ben, realiseer ik me, want hij staat letterlijk snaarstrak. “Weet je” zegt Ashleigh, die haar hand op mijn blote been legt “ik kan het je allemaal ineens laten ervaren, maar dan blijft er niets meer over om naar ...