Het broekje van de buurvrouw (pilot) - Sex Verhalen

Het broekje van de buurvrouw (pilot)

... in. Ze ploft op de bank en pas nu zie ik dat ze dezelfde kleding draagt als eerder op de avond, dus zij heeft zich niet de moeite genomen om zich op te frissen. Ze is gekleed in de haar kenmerkende strakke jeans, korte laarsjes en een tuniekje dat half over haar billen valt. “Gisteravond was echt raar” zegt Ashleigh lacherig. Beschaamd kijk ik weg, terwijl ik plaatsneem op de stoel schuin tegenover de bank. “Of niet soms?” vraagt ze, om een gesprek op gang te krijgen. Ik schaam me echter voor mijn gedrag, maar begrijp haar wensen om een en ander bespreekbaar te maken, dus ik antwoord “ik vond het stiekem wel lekker”. “Dat was mij ook wel duidelijk” zegt Ashleigh lachend, waarna ze eraan toevoegt “toen Xandra me vertelde over je heimelijke verlangens, was ik al nieuwsgierig hoe het zou zijn om het te ervaren”. “En hoe is dat?” vraag ik kortaf. “Speciaal” zegt Ash, waarmee ze mij nog ietwat in het ongewisse laat.” “Wat bedoel je met speciaal?” vraag ik. “Ach, elke vrouw vind het leuk om aanbeden te worden, maar niet elke vrouw ziet de adoratie in wat jij doet” antwoord Ash. “Nee, de meeste vinden me een viespeuk” zeg ik zacht in mezelf, maar Ash heeft het gehoord en zegt “er is niets mis mee Jesse, als je maar respect toont”. “Doe ik dat dan niet?” vraag ik verbaasd. “Naar mij wel, maar naar Xandra heb je dat niet gedaan” zegt Ash. De woorden sijpelen langzaam naar binnen, waarbij mijn conclusie is dat ze gelijk heeft. “Vind je het dan wel respectvol naar je man?” stel ik, ...

... tot mijn eigen stomme verbazing, de enige gewetensvraag, die roet in het eten kan gooien. Ashleigh lacht echter hartelijk om mijn vraag en beantwoord deze met een wedervraag, want ze zegt “denk je nu werkelijk dat wij een monogame relatie hebben?” Verbaasd staar ik haar aan, want dit dacht ik inderdaad, maar haar vraag bevat ook het antwoord, dus er valt een last van mijn schouders. “Hoe lang weet je eigenlijk al van het bestaan van je fetisj?” vraagt Ash. “Vanaf het eerste vriendinnetje, waar ik de onderbroek, als trofee, van heb gejat” antwoord ik eerlijk. Nieuwsgierig vraagt ze “en je kickt alleen op onderbroekjes?” “Zo ver ik weet wel” antwoord ik eerlijk, omdat ik geen idee heb, waar ik nog meer op zou moeten kicken. Ashleigh lacht haar parelwitte tanden bloot en zegt “je weet niet eens wat je allemaal mist?” “Wat dan?” vraag ik, omdat mijn drang vooral uitgaat naar gedragen damesslipjes. Wederom lacht Ash, maar nu meer op een begripvolle manier. Ze bukt zich voorover, ritst haar laarsjes open, trapt ze uit en legt haar benen op de bank, terwijl ze er dwars op plaats neemt. Ze wiebelt enkele malen met haar tenen, tenminste dat neem ik waar, omdat de witte sokjes bewegen, waarna ze er naar wijst. Schouderophalend antwoord ik “je sokken”. “Waarschijnlijk wel” antwoord Ashleigh serieus. “Jij denkt dat ik op zweetsokken kick” zeg ik vol afkeer, echter op respectvolle wijze. Ashleigh knikt bevestigend en zegt “wil je het eens proberen?” “Is goed” antwoord ik “maar ik denk niet ...