Molokai - een paradijs op aarde 5 - Sex Verhalen

Molokai - een paradijs op aarde 5

... 48000 dollar. Ontzettend wat een geld.” “Vind je het niet zoveel waard?” “Oh zeker wel, je waant je hier echt in het paradijs. Daarom spreken ze ook in de folder van een paradijs op aarde. Maar MaryJane, wat een geld, ik kan er niet over uit.” “Maar hebben jullie daarvoor gespaard?” gaat Nadja verder. “Nee, Dave kan dit wel betalen.” “Zijn jullie zo rijk dan?” “We bezitten wel het nodige. Dave had een groot bedrijf en dat heeft hij verkocht, weet je nog.” Ze zitten een poosje stil naar elkaar te kijken. MaryJane glimlacht en geeft Nadja een knipoogje. Ze pakken elkaars hand vast en geven er een kneepje in. Nadja glimlacht nu ook. “Wij hebben het heerlijk hier” begint Nadja “we zijn kinderen van rijke ouders. Echt MaryJane, ik ben er nog niet overheen, wat een bedrag.” “Maar dat is wel all in, dus de vliegreis, alle transfers, het eten en drinken, gewoon alles zit in dat bedrag.” “Dan nog is het veel. Peter en ik zullen eens heel hard moeten nadenken hoe we onze ouders gepast gaan bedanken.” “Mag ik je een tip geven?” “Ja, dat mag” antwoordt Nadja. “Toon jullie dankbaarheid door regelmatig bij ze over de vloer te komen, af en toe eens een knuffel geven en verval niet in materiële cadeaus. Als jullie ouders dit kunnen betalen, zitten ze daar niet op te wachten. Wel de liefde van hun kinderen, daar genieten zij van. Je hebt ze nog schat, laat ze genieten, geniet van hun.” “Jij bent een verstandige vrouw MaryJane en je hebt je hart op de goede plaats. Ik ga dat zeker doen en ook ...

... met Peter daarover praten, die wil nog wel eens ontwijkend of zelfs afwijzend reageren als ik naar zijn vader en moeder wil.” “Nadja, ik merkte het aan Dave, elf jaar geleden heeft hij zijn vader en moeder verloren bij een vliegtuigongeval. De vader van Dave, John Campbell was destijds mijn baas. Twee weken na het ongeval kwam Dave op zijn stoel zitten. We hebben veel meegemaakt in al die jaren, maar twee weken geleden, op onze trouwdag, zei Dave tegen mij ‘weet je wie ik mis? Mijn vader en moeder’ en Nadja, de tranen stonden in zijn ogen.” MaryJane wendt haar hoofd af en Nadja ziet aan haar schouders dat ze huilt. Ze staat op en gaat bij haar zitten. Ze zeggen niets. Nadja trekt haar tegen zich aan en MaryJane legt haar hoofd op haar schouder. Ze snikt een poosje. Er komt een serveerster aangelopen. “Is alles goed?” “Ja” zegt Nadja, “maar ze is verdrietig ergens om, heeft u een paar tissues.” “Ja natuurlijk” is het antwoord en een paar tellen later krijgt Nadja de tissues aangereikt. “Je bent een schat MaryJane, jij hebt mij in een paar woorden nog duidelijker gemaakt hoe belangrijk je ouders zijn. Ik, maar ook Peter moet leren de dagen te koesteren dat we ze nog hebben.” MaryJane tilt haar hoofd op. Ze glimlacht tussen haar tranen door. “Jij bent een lieve vrouw, jij hebt heel goed begrepen wat ik bedoel. Echt Nadja, koester ze, heb ze lief, geef ze een knuffel of omhels ze af en toe. Voor je het weet zijn ze er niet meer.” MaryJane pakt de tissues en droogt haar tranen. Ze ...