Molokai - een paradijs op aarde 5 - Sex Verhalen

Molokai - een paradijs op aarde 5

Ze leggen de handdoeken op een hoopje en lopen de zee in. Ze gaan niet verder dan tot hun billen en als er een golfje komt springen ze iets omhoog. “Het is wel koud” zegt MaryJane. Dan laat Nadja zich in een keer op haar hurken zakken en komt weer omhoog. “Ik ben lekker door, nou jij nog” zegt ze met een glimlach. MaryJane glimlacht, ze laat zich niet kennen en doet hetzelfde. Als ze weer staat staan haar tepels keihard op haar borsten. Ze ziet ook de lange tepels van Nadja nog hard staan. “Jij hebt best wel grote tepels” zegt ze en ze wrijft over een van de twee. “Ja, vind je dat? Mijn moeder en mijn zusje hebben ook zulke tepels. Die van jou zijn klein.” Nadja buigt zich naar een borst en pakt een tepel van MaryJane tussen haar lippen. “Maar niet minder lekker” zegt ze een paar tellen later. Ze lopen het water uit en op het strand pakken ze de handdoeken en spreiden ze op de grond. Dan gaan ze erop zitten, tegenover elkaar in kleermakerszit. “Nu kan ik jouw kutje ook zien” zegt MaryJane met een glimlach. “Ik hoef me nu ook niet meer te schamen als ik naar jouw spleetje kijk. Want wij kunnen naar elkaar kijken” zegt Nadja er achteraan. Ze buigen zich naar elkaar toe en geven een kusje. “Heb jij plannen gemaakt voor vandaag?” vraagt Nadja. “Niet echt plannen, ik laat alles gewoon over me heenkomen. Ik leef niet meer zo gepland, Dave wel, die leert dat niet zo makkelijk af. In ons werk deden we niet anders alleen ik heb het al snel laten schieten.” “Ik moet het hier ook ...

... wegdrukken want in mijn werk stippel ik alles uit. Ik werk ook volgens een strakke planning. Dat moet ook wel want zes winkels bijhouden is best veel werk. Wij hebben nu zes restaurants, drie in Albuquerque, twee in Amarillo en een in Santa Fe. En volgende maand openen we de eerste zaak in Oklahoma City. Ik ben altijd een dag in de week kwijt aan het bezoek van die zaken. Ik probeer iedere maand minstens één keer in iedere zaak te komen. Alleen is Oklahoma iets te ver weg, we moeten nog bedenken hoe dat op te lossen.” “Als ik me de route van onze fietstocht goed herinner dan is Albuquerque, Amarillo en Oklahoma City steeds een stuk dichter naar Chicago.” “Ja, dat klopt. Mijn vader wil nog wat verder die kant op. Misschien komen we zover dat ik ga verhuizen en bij jou in de buurt kan wonen, dan doe ik het oostelijke deel en iemand anders het westelijke deel.” “En Peter dan?” “Ja dat is ook het probleem maar we zijn nog aan het zoeken naar een oplossing.” “Maar heb je voor dat werk geleerd? Voor administraties en zo.” “Ja, ik heb gestudeerd aan de University of New Mexico in Albuquerque, richting Finance and Accountacy.” “Ook afgestudeerd?” “Ja en toen gelijk bij mijn ouders in het bedrijf gaan werken. En inmiddels heb ik een assistente, een aardige vrouw van 29 jaar, ook van Chinese afkomst, en die doet het klopwerk om het even oneerbieding te zeggen.” “Dat is niet oneerbieding Nadja, zulke mensen heb je gewoon hard nodig.” “Schuif eens iets naar mij toe” zegt MaryJane, die zelf ook ...