1. Trein


    Datum: 9-12-2018, Categorieën: Homo Auteur: Hemel, Bron: Opwindend

    ... hem staan. Mijn besluit staat meteen vast; ik ga hem aanspreken. “Ook een latertje vandaag,” zeg ik in het voorbijgaan tegen hem. Hij kijkt me met verbazing aan: “Ja, een afscheidsreceptie van een professor,” verklaart hij zijn aanwezigheid op het afwijkende tijdstip. Het ijs is meteen gebroken. We praten wat heen en weer over ons werk. Mijn vermoeden wordt bevestigd. Hij werkt aan de universiteit en doceert bij de faculteit economie.Onze trein arriveert en we stappen in. Ik ga tegenover hem zitten. Zijn ritueel blijft onveranderd. Hij opent zijn laptop en begint te werken. Ondertussen lees ik een paar kranten op mijn tablet. Niet écht aandachtig. Geregeld hoor ik diepe zuchten vanachter zijn laptop. “Je bent zeker met een zwaar economische verhandeling bezig,” vraag ik. “Nou, het gaat eigenlijk niet zozeer om de inhoud, maar om de formuleringen,” vertelt de econoom me. “Kijk ik toch even mee,” zeg ik overmoedig. Hij nodigt me naast zich. Samen lossen we zijn probleem op. Om zijn laptop meer stabiliteit te geven zit hij met zijn benen wijd. Zijn knie komt tegen die van mij. Ik laat het zo en geef een beetje tegendruk. Met een vage glimlach bevestigt hij onze erstandhouding over het fysieke contact als de conducteur ons station aankondigt. Op de roltrap vraag ik hem of hij zin in een drankje heeft. Hij kijkt op zijn horloge. “Ik heb mijn bus net gemist, dus dat lijkt me een strak plan,” deelt hij mee. “Het wordt tijd dat we elkaars naam weten,” verklaar ik mijn uitgestoken. ...
    ... “Inderdaad, Stephon, leuk je te leren kennen en bedankt voor je hulp.”In het café gaan we naast elkaar zitten. Stephon bestelt een witte wijn en ik sluit me bij hem aan. Weer voel ik zijn knie tegen die van mij. Zijn actie heeft geen noodzakelijke reden. In de trein wel. Ik leg mijn hand op zijn bovenbeen zonder dat de andere gasten het kunnen zien. Niet lang laat ik hem daar liggen. Ik zoek mijn weg naar zijn kruis. “Je vertelde dat je vlakbij woont. Mijn glas is leeg, heb je thuis ook wijn?” vraagt Stephon terwijl hij me glimlachend aankijkt. “Ik heb inderdaad het idee dat we dezelfde smaak hebben,” voeg ik dubbelzinnig toe.Als ik mijn voordeur open, duwt hij me snel naar binnen en sluit de deur achter zich. Ik sta met mijn rug tegen de muur. Stephon pakt me stevig vast. Ik kan geen kant op. Hij is groot en gespierd. Zijn mond zoekt mijn lippen. Ondertussen maak ik zijn stropdas los en knoop zijn overhemd open. In het vage licht van de gang zie ik zijn mooie zwarte huid. Ik schuif alles tegelijkertijd over zijn schouders en laat het op de grond vallen. Ik kneed zijn kruis. De veelbelovende vulling staat keihard in zijn pantalon. Als ik verder ga me zijn riem, begint ook Stephon aan zijn karwei. Al snel staan we beide naakt met onze broeken op onze enkels. Ik zak met mijn rug tegen de muur door mijn knieën. Oog in ook met zijn stijve lul, kan ik mijn ogen bijna niet geloven. Een paarszwarte pik van meer dan 20 cm met een glinsterende druppel voorvocht. Ik lik de parel van zijn ...