1. Trein


    Datum: 9-12-2018, Categorieën: Homo Auteur: Hemel, Bron: Opwindend

    Met onze broeken op de knieën, neem ik hem mee naar mijn slaapkamer. “Je blijft toch nog wel even?” kijk ik hem vragend aan, “Dit lijkt me nog maar het begin.” Stephon antwoordt niet, maar de bevestiging komt snel. Hij maakt zijn schoenen los, trekt zijn broek uit en duikt op mijn bed. Meer heb ik niet nodig. Ik volg snel zijn voorbeeld en val in zijn armen. Stephon tongt geweldig. Diep en nat. Ondertussen voel ik zijn hand onderzoekend naar mijn kont gaan. “Dat doen alleen échte tops,” denk ik tevreden. Ik rol op mijn buik en Stephon likt over mijn rug naar beneden. Zijn handen trekken mijn billen uit elkaar trekken. Ik voel zijn krachtige tong op mijn anus. Hij rimt me zoals hij kust; diep en nat. Na vijf minuten maakt zijn tong plaats voor een vinger. Twee vinger. Drie vingers. Hij steekt zijn vingers helemaal in me en passeert de kringspier. Lang hoef ik niet te wachten op een nieuwe invasie als hij zijn vingers uit me trekt. Ik hoor hem op zijn pik spugen. Ik kruip op mijn knieën. Hij plaatst zijn lul tegen mijn ster. Door zijn speeksel is er geen weerstand. Zonder omhaal zit hij ineens tot aan zijn ballen in me. Ik gil het uit van genot. Stephon trekt zich weer helemaal uit me om opnieuw met kracht in me te stoten. Dan begint het echte neuken. Krachtig en met lange halen. Dan weer kort en zacht. We hebben zijn cadans snel te pakken. Ik druk me over zijn zwarte paal en neem het ritme over. Hij houdt zich stil. Dan pakt hij me stevig vast bij mijn heupen. Stephon neemt ...
    ... het weer over. Na een kwartier wordt zijn ademhaling heftiger. Zijn stoten worden harder en sneller. Met veel gekreun komt hij diep in me klaar. Met zijn handen om mijn borst valt hij hijgend op me neer.Zo begon mijn kennismaking met Stephon. Elke dag reis ik met de trein van mijn huis naar mijn werk. Geen lange reis. Ik woon dicht bij het station en mijn kantoor is op loopafstand van station west. Ruim een kwartier zit ik in de trein. Vaste tijden heen en terug leveren vage kennissen op onder de medeforensen. Een knikje in de morgen of avond. Af en toe een praatje, meestal bij een incidentele vertraging; dan ontstaat er altijd onderlinge solidariteit en solidair geklaag over de NS.Pas na een paar weken valt me de nieuweling op. Hij stapt in op hetzelfde station en verlaat de trein bij dezelfde halte. De dag dat ik hem in de gaten krijg, volg ik hem met mijn ogen. Hij loopt met zijn laptoptas in de richting van de universiteit. Vast en zeker geen student. Het studentenleven moet hij al enige tijd achter zich hebben gelaten. Hij ziet er niet uit als een student. Keurig in pak. Niet bepaald studentikoos.’s Avonds zie ik hem weer. Ik stap achter hem in en ga in dezelfde coupe zitten. Hij opent zijn laptop en gaat aan de slag. Af en toe gluur ik over mijn krantje naar hem. Tonduesekort diep zwart haar, brede neus, krachtige kaken. Wekenlang reizen we samen op en neer. Als ik op een avond, door een project dat ik per se wilde afmaken, veel later dan normaal het perron oploop, zie ik ...
«123»