Een nieuw begin (7)
Datum: 5-1-2018,
Categorieën:
Tieners
Auteur: quasi, Bron: Gertibaldi
... secretaresse in Amerika. Als hij terugkomt vindt hij ook een brief van mijn advocaat en ik verzeker je Ton, ik draai hem ook een poot uit. Hij is zo’n lul dat hij mij verwaarloost, hij raakte mij al een jaar lang niet meer aan, keek niet naar me om en schoof alleen elke maand een zak met geld. Maar daar kan ik niet oud mee worden, ik wil liefde, vrijen, een man voelen in bed” en Linda begint te huilen. Jochem loopt naar haar toe en legt zijn handen op haar schouders en wrijft erover. “Dit bedoel ik Ton” snikt ze “deze jongen is zo attent, zo lief en ik hou van hem, hè Jochem” en ze kijkt omhoog naar hem. Jochem glimlacht. Linda is weer rustig. “Hè, nou kan ik weer opnieuw beginnen. Wil jij even dat flesje reinigingsvloeistof en een paar wattenpads pakken uit de badkamer.” Jochem loopt naar binnen. “Ton, dit is zo’n heerlijke man. Hij is zo lief, zo innemend en tegelijk ook heel attent en spontaan. Gewoon, het is een schat van een vent en hij houdt van mij en dat voel ik ook.” “Ik kan me er wel wat bij voorstellen maar hoe reageert zijn thuisfront?” “Daar gaan we straks naar toe, naar zijn vader dan, want ook die zijn gescheiden.” “Toe maar, ken jij nog mensen die wel getrouwd zijn?” “Niet veel meer Ton” glimlacht Linda. Er wordt nog over wat andere dingen gepraat en Ton gaat weer weg. Een uurtje later belt Jochem met zijn vader. Die vertelt dat hij net thuis is. Als Jochem hem vraagt of hij met zijn vriendin langs mag komen is dat goed. Ze spreken af om een uur of één. “Om ...
... één uur Linda, mijn vader wil eerst nog wat dingen opruimen.” “Dat is goed lieve schat.” Om één uur parkeert Linda de auto. Ditmaal gewoon bij Jochem voor de deur. Ze lopen naar binnen. In de woonkamer zit zijn vader. “Hoi pa, dit is Linda, mijn vriendin.” Linda loopt naar hem toe en ziet hem kijken. Ze geeft hem een hand, “Linda Voorn.” “Niek Steenman. Gaat u zitten” en hij wijst op de bank. “Bent u niet te oud om zijn vriendin te zijn? U bent toch minstens een jaar of 27, of 28.” “Nee, meneer Steenman, Jochem en ik zijn een maand geleden op het strandje bij het bungalowpark aan de praat geraakt. Het klikte en er sprongen vonkjes over.” “Bent u wel eerlijk, buit u mijn zoon niet uit?” “Nee pa!” komt Jochem ertussen, “Linda is een hele lieve vrouw en ze is oprecht. Ik hou van haar en zij van mij” en Linda ziet dat hij tranen in zijn ogen heeft. “Rustig schat” zegt Linda “rustig. Je vader en ik praten dit wel uit.” “Jochem wil jij even naar boven lopen, ik wil even met jouw vriendin onder vier ogen praten.” Jochem kijkt Linda aan. Die knikt ja. Jochem loopt de kamer uit. “Kijk mevrouw, ik ben een arme sloeber, ik ben gescheiden en wordt financieel uitgekleed door die ex van mij. Nu komt u binnen. Aan u zie ik gewoon dat u tot de gegoede klasse behoort en u zegt dat u van mijn zoon houdt? Wat moet u met zo’n arme knul? En bovendien u bent een stuk ouder.” Linda denkt koortsachtig na. “Meneer Steenman, kunnen we niet eerst even afspreken dat ik gewoon Linda ben en jij Niek en dat ...