Bijzondere therapie (deel 2) - Sex Verhalen

Bijzondere therapie (deel 2)

Er gaan weken voorbij, waarin ik in de weekenden naarstig op zoek ben naar een mogelijke partner, maar echt lukken wil het niet. Het is zeker niet zo dat ik geen aandacht krijg van het vrouwelijk schoon, integendeel, maar eigenlijk ben ik op zoek naar een jongere evenknie van Manja, wat een onmogelijke opgave blijkt. Een maand na onze laatste ontmoeting, belt Manja op vrijdagmiddag op: “Hallo Loek, hoe is het met je?” klinkt het geïnteresseerd. “Hoi, met mij gaat het wel goed denk ik. En met u?” vraag ik. “Prima Loek, fijn dat je ernaar vraagt. Hoe is het met de liefde?” vraagt Manja. “Tsja, dat wil niet echt vlotten” antwoord ik eerlijk, waarop zij direct vraagt “waarom dan niet. Je bent toch een heerlijke vent om te zien.” “Waarschijnlijk zoek ik iets of iemand die niet bestaat” antwoord ik cryptisch. “Arme knul” zegt zij niet eens spottend, maar met oprecht medeleven “volgens mij kun jij wel een verzetje gebruiken”. “Verzetjes genoeg” antwoord ik lachend, maar ook trots, want mijn sociale leven zit bomvol, dus ik verveel me geen moment. “In dat geval zal je wel niet geïnteresseerd zijn om een borreltje bij me te komen drinken” zegt Manja. “Voor een drankje met mijn favoriete therapeute heb ik altijd tijd” antwoord ik flirtend, maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat ik me een klein jongetje voel, zodra ik in haar nabijheid verkeer. Ze lacht om mijn opmerking en zegt “goed, dan zie ik je vanavond om 20 uur”. Nog voordat ik kan reageren heeft ze opgehangen, dus ik ...

... realiseer me dat mijn favoriete stapavond erbij in zal schieten. Na een stevige maaltijd, verzorg ik me, waarna ik de auto negeer en op de fiets (ondanks het herfstachtige weer) naar Manja peddel. Daar aangekomen word ik hartelijk ontvangen en voor het eerst uitgenodigd in haar woonkamer, waar we even later in de zithoek plaatsnemen. Manja zit in een zogenaamde loveseat (een ruime diepe stoel met enkele kussens in, waar net zo goed twee personen in kunnen zitten), terwijl ik plaats neem op de design-driezitsbank. Manja boert goed, zo valt me op, want haar woonkamer is met veel dure design spullen ingericht, maar doet ondanks dat toch gezellig aan. “Waarom ben je op mijn uitnodiging ingegaan?” vraagt Manja, terwijl ze het glas heft. “Ik zou ook kunnen vragen waarom u me uitgenodigd heeft?” antwoord ik met een tegenvraag. Ze glimlacht, neemt enkele nipjes van haar wijntje, en zegt “dat leg ik je zo dadelijk wel uit, maar nu eerst antwoord op mijn vraag”. Ietwat bevreemd staar ik naar de in kokerrok en hemd gestoken veertiger, die kalm mijn antwoord afwacht. ‘Het valt me nu pas op dat ze panty’s draagt’ denk ik, als ik antwoord “omdat u me uitgenodigd heeft”. “Dus je bent liever hier bij mij, dan dat je op stap gaat met je vrienden?” vraagt ze kalm, waarna ze nogmaals enkele nipjes van haar wijntje neemt. “Ik weet niet meer zo goed wat ik wil” antwoord ik, om eraan toe te voegen “sinds de therapie ben ik zoekend”. “Dat is inherent aan verandering” zegt Manja analytisch, waarna ze ...