Yolanda 3 deel 13 - Sex Verhalen

Yolanda 3 deel 13

Meneer Martens had de polsen van Yolanda losgemaakt en liet haar weer aan het werk gaan. Ze keek even naar Sanne. Sanne wiebelde onzeker heen en weer op haar stoel. Yolanda kon zich wel voorstellen hoe Sanne zich zou moeten voelen. Ze had natuurlijk niet verwacht dat ze op school lijfstraffen hanteerden. De rest van het lesuur werkte Yolanda alle formulieren weg en gaf ze aan meneer Martens. Die nam ze even door en knikte. “Blijkbaar heb je eerst een flinke straf nodig zodat je foutloos schrijft. Je kunt gaan, breng ze gelijk naar meneer Verstraten.” Yolanda knikte, pakte de papieren op en verliet het lokaal. Sanne liep met haar klasgenoten mee naar de volgende les. Tot haar verbazing stond meneer Verstraten voor de klas. Ze gingen zwijgend zitten. Meneer Verstraten trok de deur dicht. “Mevrouw Verhelst is even afwezig,” legde hij zijn aanwezigheid uit. “Volgens de rapporten waren jullie op pagina dertig. Werk zachtjes verder tot pagina veertig en beantwoord de vragen die je tegenkomt. Zijn er vragen, steek dan je hand op.” Sanne stak haar hand op. Meneer Verstraten trok zijn wenkbrauwen op. “Dat is snel, je boek ligt niet eens op tafel.” “Meneer, zoals meneer Martens – en u trouwens zelf ook – Yolanda straften, dat kan toch helemaal niet?” vroeg ze. Meneer Verstraten knikte. “Dat kan wel. Op deze school zijn we een stuk strenger, daardoor behoren we tot de beste scholen van het land. Heb je je papieren niet goed gelezen?” Sanne gaf geen antwoord en pakte haar boek. “Geen ...

... antwoord geven is erg onbeleefd,” sprak meneer Verstraten. “Heb je de papieren niet goed gelezen?” “Half... Ik wilde alleen maar weg van huis.” “Het stond er duidelijk in. Dat jij het niet goed leest is niet mijn probleem. Zolang je niet lager dan een negen voor je toetsen krijgt en je netjes alle regels volgt is er niets aan de hand.” Sanne keek hem verbijsterd aan. “Een negen, minimaal? U bent gek, dat is niet te doen!” Meneer Verstraten pakte een boek van het bureau. “Pas op je woorden, Sanne. Je hebt gezien dat ik niet zo voorzichtig ben als mijn collega’s. Aan het werk.” Sanne mompelde wat en pakte haar boek. Ze sloeg het open en sloeg wat pagina’s om. Meneer Verstraten ging achter het bureau zitten en las het boek een stukje door. Hij keek af en toe op of er vragen waren. Sanne stak haar hand op. Meneer Verstraten keek haar aan. “Ja, Sanne?” “Meneer, hier staat dat elektriciteit het lichaam kan stimuleren. Elektriciteit is toch dodelijk?” Meneer Verstraten legde het boek op het bureau. “Als je iemand op de elektrische stoel zet en je zet die vol open, dan is het dodelijk ja. Maar je kunt het ook doseren. Als je hier een metalen schaar in het stopcontact steekt krijg je wel een flinke opdonder, maar je zal niet dood neer vallen. Nog meer vragen?” “Het blijft toch gevaarlijk als je stroom in je lichaam krijgt?” vroeg Sanne. Meneer Verstraten zuchtte en stond op. “Als je zelf een apparaat in elkaar steekt raad ik je af die op een levend wezen te gebruiken, maar als je weet ...