(on)Gewenste intimiteiten 1/4 - Sex Verhalen

(on)Gewenste intimiteiten 1/4

... schaamte? Ach, eigenlijk was er geen tijd voor dat soort beschouwingen. Er was haast bij en dus opende ik de deur toch maar. Angela sliep niet, maar gelukkig voor mij had ze haar ogen dicht. Ze had niet eens in de gaten dat ik de deur opende. Haar ene been lag op het bureau, precies zoals ik dat eerder had gezien, en onder haar omhoog geschoven rok ging haar hand verwoed tekeer. Ze lag met haar hoofd achterover. Toch merkte ik één wezenlijk verschil. De uitdrukking op haar gezicht was niet dromerig als van een vrouw die net een orgasme heeft gehad. Óók niet gespannen en opgewonden als van een vrouw die heel dicht tegen haar hoogtepunt aan zat. Wat ik zag was het teleurgestelde, getergde gezicht van een vrouw die geen vrede nam met een ‘net niet’ ervaring. Gedurende enkele seconden staarde ik haar aan, terwijl door mijn hoofd de gedachten elkaar veel sneller opvolgden dan ik ze kon registreren. Terwijl ze haar hoofd schudde hoorde ik haar gefrustreerd kreunen, boven het gebulder van de boorhamers uit. Ik realiseerde me de ernst van het probleem en tegelijkertijd werd in mijn geest met een figuurlijke sloophamer een gat geslagen in mijn muur van morele bezwaren. Iets waarvan ik denk wat we het vroeg of laat allemaal wel een keer meemaken. Ik had twee keuzes, sléchts twee. Als ik koos voor wat ethisch en professioneel verantwoord was, dan liet ik haar nu alleen en behield ik mijn baan. Maar… we stonden op het punt om een grote klant te verliezen, nog voor we hem hadden ...

... binnengehaald. Zoiets zorgt binnen de zakenwereld dikwijls voor een imagoverlies waartegen een kantoor jarenlang moest vechten. Niemand wil in zee gaan met een advocatenbureau dat niet goed genoeg werd bevonden door de grote jongens. Als Angela die vergadering gestrest én seksueel gefrustreerd inging, dan zou het haar nooit lukken om een stel door de wol geverfde zakenlui te imponeren. Angela’s freelance collega’s waren beslist geen prutsers, maar zonder de ambitie en motivatie van hun gangmaker zou het nooit lukken om ‘Daems en Zonen’ over de streep te halen. Dus bleef alleen de tweede keuze over. Een keuze die goed zou zijn voor haar, maar misschien wel rampzalig voor mij. Nou ja, ik zal het maar toegeven, mijn hersenen lieten zich vrij soepel uitschakelen. Angela was de beste baas die ik ooit had gehad en ik durfde haar te zien als een vriendin. Ik moest haar helpen. Ik wist maar één manier om dat te doen. Ik liep rond haar bureau tot bij Angela en knielde voor haar neer, erop lettend dat ik haar daarbij niet aanraakte. Ik leunde voorover en wriemelde mijn tong over en tussen haar wanhopig bewegende vingers. Als ze niet zo vertwijfeld en wanhopig ‘op zoek’ was geweest, had het heel anders kunnen lopen, daar ben ik me wel van bewust. Ze had me in mijn gezicht kunnen schoppen, mij met onmiddellijke ingang kunnen ontslaan, of zelfs laten arresteren, maar aan die risico’s dacht ik toen niet echt. Daarvoor verkeerde Angela in veel te hoge nood. Toch was het even schrikken toen eerst ...