De clitologus - Sex Verhalen

De clitologus

... zowel de gemeente als ik verwachten wel enige medewerking zodat we ruim op tijd gereed zijn met de registratie” beëindigde Vincent zijn betoog en keek als een veldheer over zijn troepen die hem stomverbaasd aankeken. De eerste mannen begonnen te lachen, de dames stonden verbaasd te kijken toen het e.e.a. tot hun doordrong. “Is een Clitologus iets wat ik denk dat jij bedoeld?” sprak Emma voorzichtig uit, wetend dat je bij hem op moest letten wat hij bedoelde. Ze wilde niet nogmaals in zijn val trappen! “Emma, inderdaad. Dat is wat de gemeente bedoeld. Je begrijpt dondersgoed dat ik nooit op zo’n walgelijk idee zou komen. Laat staan dat ik het aan jullie zou vragen. Ik begrijp je volkomen maar ik hoop ook dat je mijn machteloosheid begrijpt en meewerkt! Daarbij ben ik Malle Frans, de Staatsmalloot niet die alles verzint. Mij kan je wel serieus nemen” sprak Vincent uit. “En dat geldt dus ook voor andere kroegen in de gemeente?!” stelde Louise maar vragend vast. “Nee, en daarom heb ik er zoveel tegen geageerd. Alleen deze tent zit in die pilot. Slaat het aan dan zullen andere kroegen moeten volgen! Ik heb al overwogen om alle kroegen bedrijfsmatig over te nemen!” “Een pilot is een soort testfase Louise” verduidelijkte Albert lachend en zag haar hem woest aankijken. “En jij denkt dat we hier met onze benen wijd op de kruk gaan zitten om onze kut te laten fotograferen en die foto’s in een register laten zetten?” sprak Emma enigszins grof uit. “Emma, let op je woordformulering. Dit ...

... is een nette tent, maar inderdaad, zo is het mij verteld en zelfs opgelegd. Maar dat zal niet op een kruk gebeuren maar discreet boven!” legde Vincent verder uit. “Ik dacht dat ik hier de laatste jaren wel alles met je had meegemaakt maar dit slaat werkelijk alles. Dat die tent van je geregistreerd moet worden komt zelfs mij niet vreemd over maar dit…………!” sprak Emma meer tegen Jolanda dan tegen Vincent. “Het is niet anders. Niet schieten op de pianist; hij doet zijn best. Heb je vragen of klachten dan bel je morgen maar met de gemeente, afd. Horeca en ga je daar maar tegen tekeer” gaf Vincent aan en liep meteen achter de bar vandaan om te poolen. “Ik ben benieuwd wat hieruit voortkomt” lachte Erik die met het poolen begon maar door alle commotie vorderde het spel niet echt. “Hier, aangeboden door Emma!” zei Jolanda die Vincent een glas aangaf. “Ik zou maar eerst even ruiken en vooral voorzichtig proeven!” stelde Albert voor. “Ik heb het ingeschonken, niet Emma en daarbij zijn de foto’s trouwens nog niet gemaakt. Nog niets aan de hand. Vertrouw me maar” ging Jolanda erop in. “Hoe heb je dat personeelsbestand zo kunnen samenstellen?” vroeg Erik. “Zoals de waard is, is zijn personeel” haakte Albert in. “Je lijkt Emma wel. Wat zit je toch te zeuren hier. Je weet best dat, zoals de drankjes zoet proeven mijn vrouwelijk klanten smaken!” verdedigde Vincent zich tegen zijn te grove klanten. “Kijk!” wees Erik hun op een groepje dames die allemaal met een telefoon aan hun oor stonden. ...