De clitologus - Sex Verhalen

De clitologus

“Wat moet ik hier in godsnaam mee?” vroeg Trudy aan Vincent die al zijn vrouwelijke klanten van een genummerd briefje voorzag. “Nog voordat je het weet begin je al te piepen, wacht toch eens af en gooi het niet weg want het is uiterst belangrijk!” mopperde hij en liep meteen door naar Judith die hem ook vragend aankeek maar verder zweeg omdat ze zijn reactie had vernomen tegen Trudy. “Wat is dit?” vroeg Trudy aan Jolanda die achter de bar stond. “Weet ik veel! Jij kent hem net zolang als ik. Ik werk hier alleen maar” gaf Jolanda aan en bekeek ook haar nummertje nogmaals. “3” gaf ze aan. “19” antwoordde Trudy, haalde haar schouders op en ging maar zitten. Intussen zag Jolanda dat meerdere dames hun nummer over- en weer aan elkaar lieten zien en zich afvroegen wat daarvan de bedoeling was. Na een uurtje of 2 nam Vincent plaats achter de bar, zette de muziek zacht en sprak de menigte toen. “Allemaal een beetje dichterbij want anders heb ik geen keel meer over!” hoorden ze. “Gelukkig! Zo ken ik hem weer! Luidruchtig én demonstratief aanwezig om zijn horde in deze louche tent in het gareel te houden” sprak Louise tegen Emma. “Mij benieuwen. Hem kennende zou het me niet eens verbazen om een nummer te trekken om degene die dat lot heeft de zaak uit te sturen” sprak ze openlijk, wetend dat dat inderdaad een reëel iets was. “Zo grof zal ie toch niet wezen. Misschien wel een Kerstpakket in juli. Je weet het nooit bij hem!” bemoeide Jolanda zich ermee. “Weet jij het niet?” “Nee, dat heb ...

... ik al 2u lang tegen iedereen moeten verkondigen. Zo hard stond de muziek niet, dus luister eens” gaf Jolanda snel aan en nam een afwachtende houding aan. “Klanten, dames en heren!” begon Vincent zijn betoog en wachtte bewust even om het rumoer te laten wegzakken. “Luister allemaal. Ik heb een gesprek met de gemeente gehad en ze hebben me verteld, zo creatief als ze zijn, dat er een nieuwe Algemene Plaatselijke Verordening in het leven is geroepen. Die gaat in op 1 januari a.s. Ik heb er vragen over gesteld maar de gemeente bleek niet echt gevoelig voor mijn argumenten. Ik heb nog getracht te zoeken naar oplossingen, die aangegeven maar ze bleven voet bij stuk houden. Dus……… Ik kan er verder niets aan doen, het is niet mijn schuld maar ik heb wel mijn volledige medewerking aangeboden”. “Zoals jullie weten” vervolgde hij “ ben ik een eerzaam ondernemer maar begrijp wat de achterliggende bedoeling is van de gemeente. Ik ondersteun dat en heb daarbij toegezegd dat niet alleen ik mijn medewerking verleen maar ook die van jullie, dames!” hoorden iedereen hem zeggen en waren dus nog steeds niets wijzer geworden. Even keek Vincent in het rond, zette de muziek weer harder, pakte zijn glas en ging voor de bar staan praten met enkele vaste “poolgenoten”. “Wat is dat?” vroeg Ruud, doelend op de afgegeven nummers. “Wacht nou maar af” lachte Vincent, zag zijn trawanten op voorhand al glunderen en zag eveneens Emma, de kleine locale pitbull, met enkele andere vrouwen op hem afkomen. Binnen ...