Mijn Vijfde Keer Vreemdgaan - Sex Verhalen

Mijn Vijfde Keer Vreemdgaan

Klik hier voor het vorige deel uit deze serie:Mijn Vierde Keer VreemdgaanDe eerstvolgende dagen hield ik het rustig. Het weer was af en toe wat minder en dan liep ik vlug mijn rondjes met Rex. Dat regenweer hing zo vlug de keel uit. Stiekem hoopte ik ook wel dat ik nog eens een glimp van Chantal zou opvangen, maar niks. Helemaal niks.Esther, Judith en Linda deden ook zo hun dingetjes en hoewel ik Esther en Judith wel regelmatig trof onder het wandelen bleef ’t bij een vlugge kus, een aai over ’n borst of een vlugge kneep in een bil.Ik zat weer binnen, na een nat pak gekregen te hebben van een korte, maar heftige regenbui, en had net wat makkelijks aangetrokken, zodat mijn kleren konden drogen, toen de telefoon ging.“Met Rob.”“Dag Rob, bel ik gelegen?” hoorde ik een bedeesde stem zeggen. Chantal.“Jazeker schat, vertel. Hoe is ‘t?”“Vind je het goed als ik even aankom? Hier is weer eens een bom ontploft en hij is met een kwaaie kop weggereden. Die zal ik vandaag niet meer zien, en vannacht zal ie wel weer straalbezopen binnen komen vallen.”“Maar natuurlijk lieverd, dan zet ik de koffie alvast aan. Je weet ’t te vinden? Of moet ik je tegemoet komen?”“Nee hoor. Ik ben al eens langs gelopen om te zien waar je woonde, maar ik durfde niet aan te bellen.”“Hoe dat zo? Ik bijt toch niet. Of vertrouw je me niet? Dat kan ook natuurlijk.”“Dat niet, maar ik vind ’t toch wel een beetje raar hoor, om zo maar bij een wildvreemde aan te gaan.”“Ik beloof dat ik geen enge dingen zal doen, ...

... afgesproken? Tot dadelijk.”“Tot zo Rob.”Tien minuutjes later, misschien vijftien, ging de bel. Rex stond al afwachtend klaar en toen ik de deur opende en hij Chantal rook en hoorde, kwam hij haar kwispelend begroeten. Ik liet hem even begaan en toen liep hij weer terug de huiskamer in. Ik nam Chantal haar jas aan, hing die aan de kapstok en zette haar paraplu in een hoekje.“Kom er in meis. Neem maar ergens plaats dan haal ik de koffie. Alles er in?”“Ja graag, maakt ’t niet uit waar ik ga zitten?”“Nee hoor, gewoon op je kont, op een van de stoelen die er staan. Of heb je liever een rechte keukenstoel? Misschien dat die wat makkelijker zit.”“Nee hoor, doe geen moeite. Ik plof wel op de bank. Die ziet er comfortabel uit.”Voorzichtig liet ze zich in de bank zakken.“Leuk huisje heb je Rob, knus. Beter dan die kast van ons. Marco heeft die ingericht, helemaal modern en kaal. Dat huis ademt geen sfeer. Maar hier. Echt gezellig.”“Heb jij geen zeggenschap dan?” vroeg ik terwijl ik het dienblad met de koffie op de salontafel zette.“Nee hoor. Alles wat ik voorstel of wil is te veel of niet goed genoeg. Ik heb ideeën zat maar Marco wil er niet aan meewerken.”“Wat een lul zeg. Van mij kreeg je zo de vrije hand hoor. Een huis behoord door een vrouw ingericht te worden. Die hebben daar meer zicht op.”“Nou, jij hebt ’t anders goed voor elkaar hoor. Ik zie hier toch echt geen vrouwenhand in.”“Dank je wel. Nee, dat heb ik zelf gedaan.”Nadat ik de koffie had ingeschonken nam ik plaats naast ...