Quint's Liefde - 5 - Sex Verhalen

Quint's Liefde - 5

... wel. ‘Hey maar wat nog beter is, volgend jaar zit ik dus bij jou in de klas. En ik er maar tegenop zitten dat ik naar deze school moest gaan.’ ‘Ja chill man, gaan we allebei even ons examenjaar rocken’ antwoordde ik hem. ‘Ga jij over dan?’ zei hij met een sarcastische toon. ‘Ja tuurlijk, ben de slimste van deze hele school. Daarom wordt de domste aan mij gekoppeld, dat snap je toch zeker zelf wel?’ pakte ik hem terug. En tegelijkertijd schoot ik expres keihard de bal het doel in, onmogelijk om tegen te houden. ‘Serieus, je moet echt terugkomen.’ ‘Vergeet het maar Stennie!’Zo heb ik Stenn nog de hele dag begeleid, ondertussen draaiden de nieuwe leerlingen mee met onze lessen. Ook met de laatste les geschiedenis waar we onze presentaties moesten geven. ‘Quint, die jongen in die rij naast je…’ ‘Ja wat is er met hem?’ ‘Hij zit de hele tijd naar je te kijken’ fluisterde hij me in. ‘Oh, ik moet met hem een presentatie houden, en hij wilt er een beetje bij horen.’ Tegelijkertijd voelde ik me rot dat ik zei dat hij erbij wilde horen. Zo’n iemand is Jorne niet. Vooral niet na wat er is gebeurd toen ik bij hem bleef slapen. Achter tikte Tom me op m’n rug, ik kijk naar hem en onder de tafel door wilt hij een briefje geven. Ik vouwde het briefje onder mijn tafel open. ‘You look nice today qt. xxx J’ Deze moest en zou van Jorne zijn! Ondertussen draaide ik m’n hoofd voorzichtig naar Jorne, en hij keek me nog steeds aan. Direct draai ik m’n hoofd weer naar het bord toe waar een presentatie ...

... gegeven werd. Ik werd rood, zag iemand ons elkaar aan kijken op Stenn na? Waarom kijkt Jorne de hele tijd naar mij? En dit briefje… Wie heeft dit gevouwen in hun handen gehad? Dit is zo opvallend, en ik wil echt niet dat het uitkomt na wat er afgelopen nacht is gebeurd. In m’n hoofd brak totale paniek uit, want natuurlijk gingen er diverse rampscenario’s door m’n hoofd. Ondertussen werd ik niet meer aangestaard door Jorne. Dat was toch wel een opluchting.‘Jorne, Quint, jullie zijn aan de beurt’. Ik liep naar voren toe, startte de PowerPoint op en Jorne begon vrijwel direct met de inleiding. Om en om hadden we telkens het woord, per dia. In mijn hand had ik een afstandsbediening zodat ik een nieuwe dia kon aanklikken. Bij het eind aangekomen moest ik de een-na-laatste dia nog presenteren. Ondertussen hoorde ik ringtones van meerdere mobieltjes afgaan. ‘Jongens, ik heb toch gezegd dat die mobieltjes op stil moeten? Zet die dingen uit! Quint ga verder.’ Opvallend genoeg gingen alleen de mobieltjes af van leerlingen van onze klas, niet van de nieuwe. Zonder enige argwaan ging ik door met presenteren. Terwijl ik dat deed zag ik meerdere mensen met elkaar fluisteren. Al snel kwamen die gedachtes naar boven: zagen mensen dat Jorne naar me staarde? Hebben ze dat briefje gezien of zelfs gelezen? Ik begon me telkens te verspreken, te stotteren, ik werd rood en het zweet brak me uit. Ik weet niet hoe, maar het is me gelukt om de nodige informatie te vertellen zodat Jorne de laatste dia ...