Een ikea kastje. (Verhaal voor een vriendin) - Sex Verhalen

Een ikea kastje. (Verhaal voor een vriendin)

Vandaag zit ik thuis op een saaie dag en verheug me niet op het feit dat ik een vervelend klusje te doen heb; er mist een kastje in mijn huis, en ik heb nu al een tijdje gezocht naar een niet al te dure leuke kast. Gelukkig was er op marktplaats een leuk ikea kastje te vinden waar ik op heb gereageerd die ik later vandaag op zal halen. Wie houdt er nu wel van klusjes te doen? Want dat is het, een klusje... Zo’n kast ophalen. Wat het wel iets interessanter maakt is dat ik de man die het kastje verkoopt aan de telefoon heb gesproken. Een leuke stem was het zeker, en ik kon me niet bedwingen mij voor te stellen hoe hij eruit zou zien. Terwijl ik thuis op de bank mij met tegenzin er probeer toe te zetten nu eindelijk het kastje te halen, kruipt plots een stout idee door mijn hoofd. Ik zou een strak jurkje kunnen aantrekken, mijn hakken aantrekken. Een beetje makeuppen... Mijn haar in de plooi doen... Zou hij het doorhebben? Zenuwen bekruipen me bij deze vraag. Zenuwen, maar ook een onbedwingbare drang om het te ervaren. Eigenlijk durf ik het niet, maar toch wil ik het zo graag. Zou hij me de deur weigeren? Zou hij niks doorhebben? Of, en dit durf ik bijna niet te denken, zou hij me aantrekkelijk vinden? Zoiets zie je in de ogen van een man. Met een impulsieve ‘alles of niks’ mentaliteit besluit ik het te doen, de saaiheid van alledag mag toch ook wel eens doorbroken worden met iets spannends? Zo geschiedde het dat ik mij in volle opwinding omtoverde tot Rosita zoals Rosita ...

... écht wil zijn. Zoals Rosita eruit móet zien op het moment dat het echt is... Want zo echt als vrouw zijn bij iets alledaags als een kast ophalen, terwijl niemand het mag weten, is het nog nooit geweest. Al deze gedachten schieten door me heen terwijl ik mij opmaak en mezelf tenslotte voor de spiegel bekijk. Ik zet mijn liefste lachje op en zeg met mijn liefste stemmetje tegen mijn spiegelbeeld: “hoi ik ben Rosita”. Het voelt goed en spannend, en terwijl ik negatieve gedachten uit mijn hoofd probeer te bannen ga ik op mijn weg om de kast op te halen.Niet veel later sta ik bij het adres dat me is doorgegeven, en met de zenuwen diep in mijn keel sta ik stil voor het huis. Een gevoel van schaamte en schuld overmant me. Waar ben ik aan begonnen? In welke situatie ben ik nu weer verzeild geraakt? Ik wil mezelf wel voor mijn kop slaan, zo stom vind ik het en wil me omdraaien om weg te lopen nu niemand me nog heeft gezien. Dan hoor ik in mijn achterhoofd een stemmetje zeggen: “je moet, je moet dit doen. Je zal eeuwig spijt hebben als je het niet doet. Eens moet de eerste keer zijn, en je bent nu zo dichtbij.” Voordat deze gedachte voorbij is merk ik op dat ik al voor zijn deur sta, ik ben er volledig onnadenkend naartoe gelopen. Ik zie mijn arm naar de deurbel gaan, en met bonkend hart duw ik op de deurbel. “Ding Dong”.Met duizend slagen per minuut klopt mijn hart in mijn keel, ik glijd met mijn vingers een paar kreukjes in mijn classy jurkje strak, en zie een silhouet in de gang ...